Without You 4

Chapter 4

You Know, You Now

Unknown Number: Hi ö

Caleb: Hi din naman! Si Caleb nga ito, sino po ba sila?

Unknown Number: Sophie toh… still remember me :)

Caleb: Oh, kaw pala Sophie, Namiss kita bigla ah. Kamustah na?

Sophie”,): Mabuti naman ako. Ikaw kamusta na?

Caleb: Heto bumabawi sa school dahil nahumaling na sa pagsasayaw… hehehe. Siya nga pala nakita kita

kahapon sa stage kaya mas lalo pa akong ginanahan sumayaw.

Sophie”,): Bolero!

Caleb: Kinikilig ka naman…

Sophie”,): :)

Napangiti din ako sa huling text niya nang mapansin ako ni Felix

“Shoti (bunso), parang adik ka kung makangiti ah, uuy Yǒuyī gèrén ràng nǐ de wéixiào (may nagapapangiti sa kanya)” pangungulit ni Felix.

“guess who texted, mga tao talaga di magpapalibak, parang patay na patay talaga ito sa akin ah” Sabi ko naman

“Aba at ang yabang mo na best ha, makakakita ka din nang katapat mo” sabi ni Isa.

Parang nabuhusan na naman ako nang malamig na tubig, nagmamayabang na naman ako sa akin kinalalagyan noon. Hindi ko naman sinasadya pero ganyan talaga ako minsan, mahirap amuhin kapag yabang na ang umiiral sa akin. Naging balisa na naman ako sa buong magdamag, hindi na ako pinansin nang mga kaibigan ko alam nila kapagbalisa ako hindi ako nagpapakadistorbo.

Inuwi ako ni Felix sa bahay, paglabas ko nang kotse niya ay hindi na ako nagsalita pa maliban sa thank you. Naghubad na ako nang suot. Hinarap ko ang malaking salamin nang cabinet ko, naka brief lang ako noon kaya kitang-kita ko ang buo kong katawan. Naghanap ako nang mapupuna sa sarili ko, sa katawan ko, sa pagkatao ko. Pero wala akong makitang mali, sabi nga nila para na akong diyos, ang hindi nila alam ang tinitingala nilang diyos ay parang musmos na naghahanap nang pag-aaruga, naghahanap nang mga taong makakaapreciate kung sino siya at kung ano ang kaya niyang gawin para sa iba.

Alam kong hindi ako perpekto, may kulang sa akin, isang pagkukulang na hindi ko alam kung kalian mapupuno, hindi ko alam kung kalian magiging buo. Pinatong ko ang aking kanang kamay sa aking dibdib malapit sa puso. Dito, dito ako may pagkukulang, ito ang Kryptonite ko, ito ang dahilan kung bakit ako nagiging kung ano ako. Di ko alam pero bakit magulo, napaka gulo.

At biglang nag ring ang phone ko, isang text message.

Enzo.NDC: gising pa?

Caleb: oh, kakarating ko lang sa bahay!

Enzo.NDC: ah. Anu gawa mu ngayon?

Caleb: Nakahiga ako… bakit mo naman natanong.

Enzo.NDC: Ah. Anong suot mo?

Nagulat ulit ako sa sinabi niya sa text pero ngayon, parang nilibugan ako sa sinasabi niya, naiimagine ko nlng kung paano niya ito sabihin ay may dulot nang kuryente sa buo kong katawan, I will play your game Mr. Perez.

Caleb: Naka brief lang ako, kulay puti.

Enzo.NDC: oooh!!! Nang iinit ka ba ngayon?

Caleb: medyo! Ikaw ba nag iinit ngayon?

Enzo.NDC: Oo! At gusto kong magpalabas nang init, gusto mo tulungan tayo para mas Masaya!

Tama ako, napakalibog nitong si Enzo pero may dapat akong malaman kung bakit niya to ginagawa, at sa kapwa lalaki niya pa. Pero noong mga panahong iyon kinikilabutan na ako sa ginagawa ko, first time ko iyon ang makipag flirt sa text lalong-lalo na sa isang lalaki.

Caleb: Um Pare? Bakla ka ba?

Natagalan siya bago magreply, parang na offend siguro sa natext ko sa kanya. Pagkalipas nang ilang minuto.

Enzo.NDC: Hindi pare, trip-trip lang to, mas nakakalibog diba, aminin mu.

Tama nga siya, mas nakakalibog nga naman ang ganito dahil kinakabahan ka sa pwedeng kahahantungan nnang mga ginagawa mo.

Caleb:u-uhm, hinihimas ko yung alaga ko, gusto mo ikaw maghimas?

Enzo.NDC: basta ikaw din ang hihimas nong sa akin.

Di mo magawang di mag imagine sa mga nangyayari… na parang pumasok siya sa kwarto mo,

Caleb:u-uhm, susubo mo ba tong ahas ko enzo?

Hindi na siya nagreply, nabitin naman ako bigla tapos biglang nag ring ang cellphone ko,

Enzo: Malaki bay an pare? Ayaw ko anng maliliit, di ko masasapo yan. hehehe

Caleb: Oo naman pare, mataba pa. abot 7 inches to…

Enzo: ayan gusto ko yan. Isusubo ko sayo kung isusubo mo itong akin…

Hindi ako nagsusubo nang titi pero dahil sa libog at wala naman siya dito nasabi ko nlng na

Caleb: Oo, pare basta akin lang yang titi mo…

Enzo:sayo alng to Caleb, kainin mo na… ughhhh

Puro ungol na ang nagaganap, di ko mawari pero kinukuryente ako sa bawat ungol niya, tumitigas ang kalamnan ko sa tuwing napapaungol siya

Caleb: Malapit na ako pare

Enzo.NDC: Sabay tayo pare eto na… ahhhh

At bumulwak ang katas ko at unang beses na abot hanggang ulo ko at iba ay pumunta sa labi ko mismo, dahil sa curiosity ay dinilaan ko ito at tinikman. Manamisnamis na maasim… halong lasa na di ko maintindihan. Binaba niya ang telepono at din a nag text.

Kinilabutan ako pagaktapos nang takbong iyon, parang hindi ako, bakit ko ginawa iyon? Bakit ko ba nagustuhan iyon? Ano nga ba ako? Maraming gumugulo sa isip ko, hindi ako makatulog buong gabi at buong magdamag akong nagiisip sa kung anu man ang nangyari sa amin ni Enzo.

Hanggang sa umaga ay hindi ko magawang makapag-isip nang mabuti, 5/20 lang ang nakuha kong score sa quiz, napagalitan pa ako dahil late akong dumating, talagang bumagabag sa kalooban ko ang iniisip ko.

Kumakain ako mag-isa sa loob nang canteen kagaya nang parati kong ginagawa at nagyon nakatingin sa malayo malayong malayo, hindi ko din naman alam kung ano ang tinitignan ko. Nang biglang may lumagay nang kung anong bagay sa harapan ko, nang tiningnan ko ito “Hot fudge sundae?” tapos tiningnan ko ang taong may hawak nito, si Sophie.

Ang ganda niya ngayon, mas maaliwalas ang mukha niya kapag nakangiti, mas nahuhumaling ako sa mga kinikilos niya. Binigyan ko lang siya nang mapupungay na ngiti.

“Ayan nakangiti kana! Mas gusto kong nakangiti ka lalo kang gumagwapo?” sabi ni sophie na parang galak na galak, umupo ito sa harap ko, napansin kong may “caramel sundae” din siyang hawak.

“Pano mo nalaman na gusto ko to?” tanong ko sa kanya. Tinawanan niya lang ako, nang ma realize ko na marami pala siyang alam sa akin, sinabayan ko na siya sa pagtawa. Sa sobrang lakas nabulabog naming ang ibang nakaupo sa tabi nang table namin.

Ngiti ngiti nalang ang ginawa namin habang kumakain nang ice cream, aaminin ko nagging anti depressant ko din ang sweets especially itong “Hotfudge sundae”. Naramdaman ko talaga na meron nang namumuong magandang pagsasamahan sa aming dalawa.

“Uummm…. Sophie?”

“Yes?”

“SOCCER PLAYER ka ba?”

“Ha? Paanu mo naman nasabi yan?”

“Ang lakas kasi ng SIPA mo.. sa PUSO ko.”

Hindi makapaniwala si Sophie sa narinig niya, namula agad ang pisngi niya at mukhang nahihiya na sa pinagsasasabi ko.

 “uhm… I better be getting back to class, may quiz pa kasi ako sa major subject ko eh” she said habang tumatayo sa kinauupuan niya.

I grabbed her hand while standing up, a gesture na ayaw ko pa siyang pakwalan sa masayang kuwentuhan na iyon. “Was it something I said? May masama bas a sinabi ko?”

She gave me a smile, yung ngiti na parati ko nang napapanaginipan kapag natutulog ako sa klase, ang ngiting hinahanap hanap ko sa tuwing nag-iisa ako. “ugh… anu ka ba.. hindi kaya. Sweet mo nga eh”

“uhm, Sophie…” gusto ko nang sabihing parang mahal na kita pero bakit di ko magawa? “… Pwede ba?”

“Anu yun Caleb?”

“Pwede ba kitang ligawan?” stupid ka ba? Bakit mo naman sinabi yun. Baka kung anu ang isipin niya. I saw the shock in her face when she heard what I said. At ang pag-iba nang mukha niya na parang magagalit. Winaksi niya ang kamay kong nakahawak sa kanya.

“Hindi porket alam mong mahal na ma… I like you that much eh mabibilog mu na ang utak ko Mr. Tan. Wag mo akong itulad sa ibang babae diyan na magpapaka puta para sayo, I thought you were different pero kagaya ka rin nila, and I thought wrong.” Nasambit niya na may halong galit, lahat ay nagtitinginan na sa amin. Bigla siyang maiyakiyak na umalis.

Hiyang hiya ako sa lagay ko na yun, in a public place, at halos lahat sa school ay kilala ako. Worst case scenario na para sa akin ang mapahiya ako nang ganoon. Pero hindi yun ang dahilan kung bakit napahinto ako sa kinagagalawan ko, kundi ang bawat salita na lumabas sa bibig niya. Tagos hanggang buto, tama nga naman siya sa dinamidami nang babaeng niloko ko sino na ang magsisiryoso sa akin.

Huli na nang makita ko ang iba sa mga kasmahan ko sa pagsasayaw, na nasa kabilang table. Tumayo si Hera at niyakap ako, lahat sila nagsitayuan at yumakap sa akin. Napangiti naman ako bigla.

“Anu ba naman kayo? Bakit tayo nag da dramahan dito?” sabi ko na medyo confused sa mga nangyayari.

Kumalas sila sa pagkakayakap. “Ok ka na?” tanong ni Janice. “Seryoso ka ba talaga?” tanong ni Janelle. Tumango lang ako na nagsasabing oo.

“Tutulungan ka namin” sabi ni Teo at Blitz nang sabay.

Sophie’s POV

“Eh gaga ka naman pala girl eh? Bakit mo ginawa iyon? You and I na matagal mu nang gusto yun.” sabi nang babaeng nasa harap ko na kanina pa putak nang putak.

Nakaupo ako sa staircase nang building namin, matapos ang nangyari sa canteen hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. “Hindi ko nman talaga yun sinasadya eh, nabigla lang ako…” sabi ko na mangiyak ngiyak.

Tinabihan ako nang isang lalaking kanina pa pabalik-balik sa kinaroroonan namin. “Alam mu best, wag mo nang ipagkaila na hindi mo na siya kayang mahalin kasi may iba ka nang minamahal” sabi niya na may pakidat pa.

“Aba maghunos dili ka Jay, si Caleb Tan yung pinag-uusapan natin ditto, eversince nakita yan nitong si Sophie sa may art exhibit nang mga religious artifacts dito sa school… at last year pa yun ha” sabi noong babae.

“Finny, Stop it na, ayoko nang marinig ang sasabihin ninyong dalawa ok. Nasasaktan lang ako sa pinag-uusapan natin” sabi ko na medyo nagagalit na.

“Ewan ko sayo Sophie, ikaw tong patay na patay tapos ikaw tong may malakas na loob na baustedin siya and worst, in public pa kaya. Naku anu nalang yung image mu sakanya niyan?” sarkastikong pananalita ni Finny.

Si Jay at Finny ang super bestfriends ko noong nakatungtong na ako sa college. Tama nga si Finny wala na akong mukhang maihaharap pa kay Caleb, wala na ang taong gusto ko sana maging akin. At ito ay dahil sa katangahan ko.

Lumipas ang mga araw, wala akong ni text na natatanggap sa kanya, wala nang masiglang “GoodMorning” at napaka sweet na “GoodDreamz… SweetNyt!”, wala narin sigurong pag-asa na magpapakita siya sa akin.

One day I decided na uuwi muna sa probinsya naming pero pinigilan ako ni Finny, sasamahan ko daw siya mag malling, Wala na akong choice kasi libre daw niya at gusto kon g kumain nang “Caramel Sundae” kasi depressed na talaga ako noon.

Tinext niya ako na makipagkita sa SM sa may event center. Timing din naman na walang event ngayon kaya wala akong hiya na pumagitna. Tinetext ko na kung nasaan siya hindi siya nag rereply. Nang biglang may batang lumapit sakin at binigay niya sa akin yung “Caramel Sundae” niya.

“Pinabibigay po ni Hot Fudge!” sabi nung bata. Nabigla naman ako at napatingin sa palibot, hinahanap ang taong tinutukoy noong bata. At biglang tumugtog ang isang napakapamilyar na tunog.

(J.R.A. - By Chance (You & I) Lyrics)

 Then bigla nalang may sumayaw sa harap ko, yung NDC… lahat sila nandoon, pero nasaan si…

“Let’s make it happen” may nagsalita sa likod ko.

“Ca-Ca-Caleb?” then biglang nag pause ang lahat nang sumasayaw. Na para bang nag stop ang buong mundo ko.

“Seryoso ako nong sinabi kong liligawan kita” sabi niya in the sweetest way I could ever imagine. Yung hazel brown eyes niya na nangungusap sa akin, yung lips niya na gusto kong halikan and that perfect nose, but where are those perfect smile, yun na lang ang kulang at mapapa-oo mu na ako Caleb.

“Let me e-“ sabi ko nang bigla niyang pinigalan ang bibig ko nang kanyang napakalambot na kamay.

“You are snobby, clumsy, boyish, unfashionable, very simple… but those eyes behind those glasses that makes me wish that stars won’t shine anymore because they are there. That long hair that caresses your body which makes it more profound in my vision. Its your undying endevour to make me notice you all day that makes you more special because you are the only one who knows all of me fro the outside… and I want you to be the one who will know me more from the inside out. Ikaw lang sophie”

Yun yung mga salita na tumagos sa puso ko, and I admit I am now officially inlove with Caleb.

“You Know?” I asked.

“Yes, and It’s You Now!” he said kasabay nang hinihintay kong smile.

“Okey. Pumapayag na ako” he then hugged me tight. And he kissed me on the forehead, it felt like Kryptonite for me, it was my one true weakness.

Lahat ay biglang sumayaw ulit at maraming taong nanonood ang nagpapalakpakan. Tinakluban naman ako nang hiya sa sarili, at nakita ko sina Finny at Jay.

“Congrats pare, masuerte ka diyan sa kay Sophie… alagaan mu sana, mahal naming yan” Jay said. Na parang may tonong galit, hindi ko maintindihan pero galit nag alit ang tono niya

“Don’t worry pare, mamahalin ko dn siya nang higit pa sa buhay ko” sabi ni Caleb. Masaya namang tugon niya.

“Aba, so anong akala mo? Tayo na? Nope. Manligaw ka muna gaya nang sinabi mu.” Sabi ko sa kanya na bigla naman pinag-iba nang mood ni Jay.

“Sisimulan ko na ngayon” sabi ni Caleb, at bigla itong lumuhod saka kinuha ang kamay ko at bingyan ako nang charm bracelet na walang charms.

“Anu to?”

“Every week pupunuin ko yan nang charms ko, para palagi mong maalala kung sino ako para sayo, and this would be the first” bigla niyang nilagyan nang ice cream charm ang bracelet.

Sweet. Yun ang conclusion ko sa charm niya and I’m expecting more Caleb wag mo akong bibiguin.

Caleb’s POV

Days have passed and I’m still consistent with courting her, araw-gabi kaharap ko ang phone ko at hinihintay ang text niya, parang langit ang nararamdaman ko pag kasama ko si Sophie.

Pero may isa akong problema, Si Enzo. Parati kaming nauuwi sa Sexting at parang nahuhulog na ang loob ko satwing nagtetext kami sa isa’t isa. Panu toh? Bakit ganito? Naguguluhan na ako.

Lumipas ang mga buwa, at medyo bumagal na ang takbo nang aking panliligaw dahil hindiko magawang pagsabayin lahat and my studies and the student government nang school at saka yung pagsasayaw.

Dumaan ako sa locker room nang mga boys nang marinig ko ang isang pamilyar na boses.

“Ah, wala yang si Caleb Tan nay an, mas matinik yata ako dun…”

Teka nga hindi kaya si…

_Abangan_