Howdy? Paunmanhin po sa 45 years na update. hihi. Alam mo hindi ko naman talaga ini-expect na may magkakagusto ng teaser ko, salamat sumakay ka sa trip ko. Kaya nung maraming ng nangungulit sakin [sinisingil na ako] kaya ayon nag-wrinkles ako. JK. Kidding aside, busy po kasi sa work ewan ko ba tong mga boss ko andaming pinapagwa. Kaya ayun I got sick and still am. Sa totoo lang nakapalaking challenge para sakin na isulat ang ganitong kwento, napakahirap maglabas ng emoyson sa isang action scene, pero ayos anjan naman kayo eh. Maraming pong salamat Hon Rovi -) sa mga payong ibinigay niya at lalo na idolo nating si Kenji dahil sa pagbigay sakin ng pagkakataon na magbahagi ng mga kwentong hindi ko alam saan nanggaling. lol Sa lahat po ng nag-abang sila riley delima, dark_ken, Anonymous J, franklin alviola,Frostking, -caranchou, Regie,hajji alivio, rascal at kay Roan, maraming salamat sa inyo. Wala ba pangalan mo? ewan ko sau bat dika ng comment haha. I appreciate feedback, it's my food to grow. Enjoy reading pipz.
Note: Follow me on twitter and instagram @iamsteffano
Please like my official facebook page https://www.facebook.com/Thesteffanoperales?ref=hl
****************************************************************************
“Why do you play that song over and over again?” ang reklamo ng bata. Limang taon palang ito ngunit deretso na kung magsalita.
“Ow, am sorry sweetie, I’ll switch it to the radio if it makes you cranky ” she almost giggled.
“No it isn’t. It sounds different to me….. I mean pleasing.”
Napangiti siya sa narinig. Unang beses kasi nitong nagustuhan ang classical songs na pinapatugtog niya.
“What’s the title mom?”
“It has no title baby.”
Kumunot ang inosenteng mukha ng bata.
“It’s a movie soundtrack by Hanz Zimmer.” Pagpapaliwanag niya.
‘What movie?”
“Then why it has no title?” ang pangungulit nito.
Saglit niyang tiningnan ang anak at hinaplos ang maamong nitong mukha.
“Walang pinagkaiba ang kantang to sa buhay ng isang tao.” Here comes her idealism again. Hindi nga siya sigurado kung maiintindihan siya ng musmos.
To her surprise, itinaas ng bata ang mga paa nito sa dash board ng kotse at nakasandal ang pisngi sa maliit nitong kamao animoy handang makinig sa anumang sasabihin ng ina.
“Life has no meaning”. Pagpapatuloy niya.
“Even the great Philosophers failed to define what is life. Kahit pa ang science, hindi nito kayang tukuyin kung saan nagmula ang buhay at kung paano ito mahahanap.”
“Life has no definition because it is us who give its meaning.” Pagpatuloy niya habang nakatuon ang paningin sa kalsada.
“Gaya ng kantang to, walang siyang pamagat ngunit nagkakaroon ito ng ibang kahulugan sa sino mang makikinig sa kanya. Dahil bawat nota nito ay binibigkas ang anumang salita mula dito…sa puso mo. At kahit ilang ulit ko pang siyang patugtugin hindi ako magsasawa, anak, kung gaano kaganda ang musikang to ay siyang kasing ganda ng buhay. Kahit na gaano karaming sakit at panganib ang susuungin ko hinding-hindi ako magsasawang patugtugin ang buhay natin.”
Nilingon niya ulit ang anak, ngunit mahimbing na itong natutulog.
She smiled. I sounded like a lullaby perhaps.
‑
Ngunit pinawi ng pangamba ang ngiting yun. Muli niyang napansin ang dalawang itim na van na kanina pa sila binubuntutan.
Her worryguts. Nangangamba siya para sa kaligtasan ng anak.
Malayo sa kabahayan ang kalsadang binabaybay nila. Binilisan niya pa ang takbo. Kung habulan lang ang mangyayari ay handa siya, ngunit hindi ang sasakyan niya. Mas kawawa ang sasakyan niya kumpara sa mga sasakyang humahabol sa kanila, hindi lang basta bullet proof ang mga ito kundi sadyang dinisenyo ito para sa madugong labanan. Just like this way.
“Sweetie, awaken! Here, put this jacket on.”
“It’s heavy mom.”
“Just wear it.” Pagpasuot niya ng bulletproof vest sa anak.
“W-what’s happening?” He fazes
“Everything will be okay.”
Ngunit isang malakas na kalabog mula sa likod ng kotse ang muntikan ng nagpasubsob sa kanila.
“M..mom..!” ang tila naiiyak na sigaw ng anak.
“Keep your head down!” kailangan niyang magpakita ng katatagan para sa anak niya.
Tatlong sunod-sunod na putok ang tumama sa likuran nila.
“Get down!” Her command.
“But mom…..”takot ang bumalot sa mukha ng anak.
“Wag kang umiyak! Hindi ka pwedeng umiyak, hindi ngayon.”
He nodded.
Binunot niya ang glock 19 pistol mula sa drawer at ikinasa. Alam na alam niya na yun ang unang attack nila.
She slowed down. Kaya mas nagkaroon pa ng pagkakataon ang kalaban na mag-bump. Isinakto niya ang pagbukas ng compartment sa pangalawang strike ng kalaban at biglang siyang nag-discharge ng spikes, huli na para sa isang kotse na umiwas sa mga maliliit na metal na nagkalat sa daan at ikibunatas ng wheels nito.
Muling nagputok ang sakay sa pangalawang kotse na pinuntirya ang side mirrors ng kotse niya.
“Bull shit!” nahihirapan na siyang mabasa ang galaw ng kalaban.
Pero kahit tinted ang kotse ng mga ito ay alam niyang na tatlong lang ang laman nito. Kayang-kayang niya. Bullet proof ang sasakyan ng mga to masasayang lang ang bala niya kung gaganti siya sa barilan. Kelangan niyang makahanap ng tiyempo.
Nasa gitna siya ng pag-iisip ng reciprocal plan nang biglang may humarang na truck sa dadaanan nila. She quickly put some pressure on the gas pedal, let out the clutch, and steer the car in 360 drift. Halos umusok ang kalsada sa ikot na ginawa niya. Huli na para umatras.
They were cornered.
Isa-isang nagbabaan ang mga sakay ng truck at kotse.
‑
1..2…3…4…5…6…7… her calculations.
Kitang-kita niya ang mga dalang nitong mahahabang armas.
Her son was gasping.
“Shhssh”…niyakap niya ang anak.
“Hush now sweetie….it’s gonna be okay.” Akmang lalabas siya ng kotse ng pigilan siya ng anak.
“Stay here mom, bad guys are out there.” Ang impit ng bata.
“Here, cover your ears.” Sabay abot ng puting unan.
The foes are getting closer.
Hinawakan niya ang maamong mukha ng anak. “Tandaan mo, keep your eyes closed. Kung ano man ang maririnig mo wag kang matatakot at wag kang iiyak. Wag na wag kang umiyak, hindi pwede, hindi sa ganitong sitwasyon. Stay firm, you can cry afterwards, kapag sobrang sakit na, Baby wag mong kalimutan na mahal na mahal kita. She kissed her son, I love you so much”.Those were her words.
She exhaled and turned up the music to its maximum volume. She has to assure that the kid can’t hear anything but music. Music alone.
Nilock niya ang pintuan ng kotse, at kahit sa labas ay maririnig mo parin ang musika.
[play this song]
“Akala ko hindi kana lalabas ng sasakyan at kailangan kapa naming kaladkarin”
“Naiinip na kasi ako sa loob at kailangan kung magpahangin”. her sarcasm.
‑
Nagkalad siya papalayo at sinusundan siya ng mga ito habang nakatutok sa kanya ang mga armas.
They were 10 meters away from the car.
Hinarap niya ang mga ito. Binabasa ang bawat galaw.
‘We didn’t expect that the first-class assassin can be easily cornered.’
She remained unfussy.
“The council dispersed the best team to drop you off.”
“Well that’s, flattering”. said she.
“And it’s quite disappointing that we weren’t able to utilize our plan thoroughly. Hindi man lang kami pinagpawisan.”
“I wonder if the council sent you to deliver a monologue?” She grinned.
“Walang lumalabas na buhay sa council Samantha.”
“I’m perfectly aware.”
“Napapaligiran ka namin, wala ka nang kawala.”
She scanned the place. Nasa gitna sila ng talahiban. Sa bandang likuran ay ang armored van.
“Put your gun down!”
Dahan dahan niyang ibinaba ang baril at umatras, alam niyang may tao sa likod niya. Yung na ang kanyang pagkakataon.
“Don’t attempt to do something we will not like.” Mukhang nababasa din nito ang galaw niya.
“You’re gonna die!” ang sabi ng isa.
“Bitch, I will die fighting!”
She turned swift at inilusot ang katawan sa malalaking braso ng lalaki and in seconds hawak na niya ang leeg nito, at binali.
Sunod-sunod na putok ang pinakawalan ng grupo ngunit sa malaking katawan lang ng lalaki ito tumatama dahil ginamit itong panangalang ni Samantha.
Tatlong gun shots ang iginanti niya na siyang ikinatumba ng dalawa pang kalaban. Mabilis na gumulong si Samantha sa likod ng armored van. Ngunit patuloy parin ang pagpapaputok ng kalaban sa direction niya. Kelangan niyang makagawa ng paraan. There were ten bullets left in her Glock’s magazine, ang baril na nakuha niya sa bewang ng lalaking binalian niya ng leeg kanina.
Bawal magsayang ng bala. Pinunit niya ang kanyang damit and then improvised a face mask. Mabuti nalang at may suot siyang shades. Samantha quickly released the CS Tear gas into the air. Walang protective gears na suot ang kalaban. Like a flash, Samantha jumped off from the top of the car and shoot every movement she senses. It was fast but outstanding. Apat agad ang nalagas sa pitong kalalakihan.
“Pito? Nasaan ang isa?”
Isang sigaw ng bata ang narinig niya. Hawak ng isa ang anak niya. Binasag ang window glass ng kotse. Lalong umugong ang malakas na musika mula speaker nito.
“Mommy!”
“Bitawan mo ang anak ko!”
“Tsk..tsk.. we should’ve underestimated you Samantha.”
“Release my son, you cluck head!”
“What if I won’t?”
“I’m not begging.”
‑
Bang! She shot the guy’s ear.
“Tatanggalin ko pati utak mo kapag hindi mo binitawan ang anak ko.”
Bang! It was another shot to Samantha’s shoulder. Binaril siya ng isa pang lalaki mula sa likuran niya.
She knew it was him.
But she remained still.
“Sumuko ka na Samantha!” he was still in severe pain caused by the aerosol.
“Pakawalan niyo ang anak ko…wag niyong idamay ang anak ko…”she cried.
“M-mom….”ang pagpupumiglas ng bata.
“Wag na wag mong saktan ang anak ko!” She warned habang naka tutok ang baril.
“Dalawa lang ang pagpipiliian mo Samantha. Ang bumalik sa council O kamatayan?”
“I no longer follow orders Gab. Gusto ko nang magbago.”
“Ha-ha-ha, mamatay tao ka Samantha, kahit magtago kapa sa kahit saan mang sulok ng imperyno, mamatay tao ka pa rin!”
“May dalawang uri ng criminal Gab. Pumapatay ako sa ngalan ng hustiya ngunit ikaw pumapatay ka dahil sa pera. Malaki ang pagkakaiba natin.”
“Mauubos na ang dugo mo Samantha, pumili kana.” He’s approaching.
“One more step and you’re dead!”
“Maawa ka sa anak mo, mawawalan lang siya ng ina.”
“ Ikaw ang maawa sa anak ko, hayaan mong magkaroon siya ng inang dating mamatay tao ngunit may puso para magbago, mahal ko ang anak ko Gab. Hindi ko hahayaang maimulat siya sa kinagisnan ko.”
“I don’t understand.”
“Talagang hindi mo maiintindihan dahil wala ka nun. Hindi mo alam ang salitang pagmamahal.”
Muling itinutok ni Gab ang baril sa katawan ni Samantha.
“I’m sorry Samantha, I just obey orders.”
“I know, lagi namang ganun. And you don’t realize how pathetic you are. You always follow orders, kahit kelan walang kang prinsipyo, hindi ka marunong manindigan. Sunod ka lang ng sunod kahit labag na sa kalooban mo.”
He was astounded.
“Anyways, salamat sa friendship na nabuo sating dalawa.”
Gab’s tears were streaming down.
“Sa-samantha!”
“and Gab, remember that night?”
He was in still.
“We had sex Gab, well I dunno if it was love or just a fuck but we made a wonderful boy.”
“A-ano..anong sinasabi mo?”
“See that boy right there? He’s our son.” She confessed in pain.
Nanlumo si Gab sa narinig.
“Mommy…….!!!” ang tila nasasaktan na sigaw ng bata.
“Kapag nagasgasan ang anak ko, uubusin ko lahat ng bala ko sa ulo mo!” Ang matigas na pahayag ni Samantha. Habang tumatagos ang dugo sa balikat nito.
Ngunit inilabas ng lalaki ang kutsilyo at dahan-dahang hiniwa nito ang kaliwang braso ng bata.
“Oughhh!!!” the poor boy was excruciating.
“No!!!!”ay magkasabay na sigaw ni Samantha at Gab.
Ngunit bago pa man niya makalabit ang gatilyo ay dalawang putok na ang tumama sa dibdib nito. Dumating ang iba pang kasamahan ni Gab mula sa unang kotseng tumirik sa kalsada sa dahil spikes.
Gab was completely shocked. Kitang-kitang niya ang dugong umaagos sa katawan ng bata.
“Oh my god, he’s my son!”
Hindi niya alam kung sino ang uunahin.
But Samantha was no longer breathing.
And Gab then lost his consciousness. He was electrified by a stun gun.
He saw everything. Kitang kita niya kung paano binaril ng mga taong yun ang ina niya. Kitang-kitang niya kung paano ito bumagsak sa batong kalasda. He even heard the guy calling him “Son”. Tumigil ang lahat. Gusto niyang sumigaw pero walang boses na lumalabas sa bibig niya. Ramdam ng bata ang dugong umaagos mula sa mura niya katawan ngunit hindi ito masakit. Wala sa braso niya ang sakit. Hindi niya alam kung san nagmumula ang sobrang sakit. He never closed his eyes. Kitang kita niya lahat, dinig niya lahat. Ngunit bago pa man nawalan ng malay ang musmos ay dinig na dinig niya pa ang musika at ang malakas na pagsabog.
Ring….ring…
“Yes.”
“Project number 3 is dead.”
“Good.”
“Leave no marks”
“Kaso may problema, may sabit tayo.”
“Kelangan ko bang mabahala?”
“Kasama niya ang anak niya.”
“Walang akong nakikitang problema.”
“Sir, it’s a kid.”
“Then kill that damn kid!”
Line disconnected.
Itutuloy…………..
Note: Follow me on twitter and instagram @iamsteffano
Please like my official facebook page https://www.facebook.com/Thesteffanoperales?ref=hl
“Akala ko hindi kana lalabas ng sasakyan at kailangan kapa naming kaladkarin”
“Naiinip na kasi ako sa loob at kailangan kung magpahangin”. her sarcasm.
‑
Nagkalad siya papalayo at sinusundan siya ng mga ito habang nakatutok sa kanya ang mga armas.
They were 10 meters away from the car.
Hinarap niya ang mga ito. Binabasa ang bawat galaw.
‘We didn’t expect that the first-class assassin can be easily cornered.’
She remained unfussy.
“The council dispersed the best team to drop you off.”
“Well that’s, flattering”. said she.
“And it’s quite disappointing that we weren’t able to utilize our plan thoroughly. Hindi man lang kami pinagpawisan.”
“I wonder if the council sent you to deliver a monologue?” She grinned.
“Walang lumalabas na buhay sa council Samantha.”
“I’m perfectly aware.”
“Napapaligiran ka namin, wala ka nang kawala.”
She scanned the place. Nasa gitna sila ng talahiban. Sa bandang likuran ay ang armored van.
“Put your gun down!”
Dahan dahan niyang ibinaba ang baril at umatras, alam niyang may tao sa likod niya. Yung na ang kanyang pagkakataon.
“Don’t attempt to do something we will not like.” Mukhang nababasa din nito ang galaw niya.
“You’re gonna die!” ang sabi ng isa.
“Bitch, I will die fighting!”
She turned swift at inilusot ang katawan sa malalaking braso ng lalaki and in seconds hawak na niya ang leeg nito, at binali.
Sunod-sunod na putok ang pinakawalan ng grupo ngunit sa malaking katawan lang ng lalaki ito tumatama dahil ginamit itong panangalang ni Samantha.
Tatlong gun shots ang iginanti niya na siyang ikinatumba ng dalawa pang kalaban. Mabilis na gumulong si Samantha sa likod ng armored van. Ngunit patuloy parin ang pagpapaputok ng kalaban sa direction niya. Kelangan niyang makagawa ng paraan. There were ten bullets left in her Glock’s magazine, ang baril na nakuha niya sa bewang ng lalaking binalian niya ng leeg kanina.
Bawal magsayang ng bala. Pinunit niya ang kanyang damit and then improvised a face mask. Mabuti nalang at may suot siyang shades. Samantha quickly released the CS Tear gas into the air. Walang protective gears na suot ang kalaban. Like a flash, Samantha jumped off from the top of the car and shoot every movement she senses. It was fast but outstanding. Apat agad ang nalagas sa pitong kalalakihan.
“Pito? Nasaan ang isa?”
Isang sigaw ng bata ang narinig niya. Hawak ng isa ang anak niya. Binasag ang window glass ng kotse. Lalong umugong ang malakas na musika mula speaker nito.
“Mommy!”
“Bitawan mo ang anak ko!”
“Tsk..tsk.. we should’ve underestimated you Samantha.”
“Release my son, you cluck head!”
“What if I won’t?”
“I’m not begging.”
‑
Bang! She shot the guy’s ear.
“Tatanggalin ko pati utak mo kapag hindi mo binitawan ang anak ko.”
Bang! It was another shot to Samantha’s shoulder. Binaril siya ng isa pang lalaki mula sa likuran niya.
She knew it was him.
But she remained still.
“Sumuko ka na Samantha!” he was still in severe pain caused by the aerosol.
“Pakawalan niyo ang anak ko…wag niyong idamay ang anak ko…”she cried.
“M-mom….”ang pagpupumiglas ng bata.
“Wag na wag mong saktan ang anak ko!” She warned habang naka tutok ang baril.
“Dalawa lang ang pagpipiliian mo Samantha. Ang bumalik sa council O kamatayan?”
“I no longer follow orders Gab. Gusto ko nang magbago.”
“Ha-ha-ha, mamatay tao ka Samantha, kahit magtago kapa sa kahit saan mang sulok ng imperyno, mamatay tao ka pa rin!”
“May dalawang uri ng criminal Gab. Pumapatay ako sa ngalan ng hustiya ngunit ikaw pumapatay ka dahil sa pera. Malaki ang pagkakaiba natin.”
“Mauubos na ang dugo mo Samantha, pumili kana.” He’s approaching.
“One more step and you’re dead!”
“Maawa ka sa anak mo, mawawalan lang siya ng ina.”
“ Ikaw ang maawa sa anak ko, hayaan mong magkaroon siya ng inang dating mamatay tao ngunit may puso para magbago, mahal ko ang anak ko Gab. Hindi ko hahayaang maimulat siya sa kinagisnan ko.”
“I don’t understand.”
“Talagang hindi mo maiintindihan dahil wala ka nun. Hindi mo alam ang salitang pagmamahal.”
Muling itinutok ni Gab ang baril sa katawan ni Samantha.
“I’m sorry Samantha, I just obey orders.”
“I know, lagi namang ganun. And you don’t realize how pathetic you are. You always follow orders, kahit kelan walang kang prinsipyo, hindi ka marunong manindigan. Sunod ka lang ng sunod kahit labag na sa kalooban mo.”
He was astounded.
“Anyways, salamat sa friendship na nabuo sating dalawa.”
Gab’s tears were streaming down.
“Sa-samantha!”
“and Gab, remember that night?”
He was in still.
“We had sex Gab, well I dunno if it was love or just a fuck but we made a wonderful boy.”
“A-ano..anong sinasabi mo?”
“See that boy right there? He’s our son.” She confessed in pain.
Nanlumo si Gab sa narinig.
“Mommy…….!!!” ang tila nasasaktan na sigaw ng bata.
“Kapag nagasgasan ang anak ko, uubusin ko lahat ng bala ko sa ulo mo!” Ang matigas na pahayag ni Samantha. Habang tumatagos ang dugo sa balikat nito.
Ngunit inilabas ng lalaki ang kutsilyo at dahan-dahang hiniwa nito ang kaliwang braso ng bata.
“Oughhh!!!” the poor boy was excruciating.
“No!!!!”ay magkasabay na sigaw ni Samantha at Gab.
Ngunit bago pa man niya makalabit ang gatilyo ay dalawang putok na ang tumama sa dibdib nito. Dumating ang iba pang kasamahan ni Gab mula sa unang kotseng tumirik sa kalsada sa dahil spikes.
Gab was completely shocked. Kitang-kitang niya ang dugong umaagos sa katawan ng bata.
“Oh my god, he’s my son!”
Hindi niya alam kung sino ang uunahin.
But Samantha was no longer breathing.
And Gab then lost his consciousness. He was electrified by a stun gun.
He saw everything. Kitang kita niya kung paano binaril ng mga taong yun ang ina niya. Kitang-kitang niya kung paano ito bumagsak sa batong kalasda. He even heard the guy calling him “Son”. Tumigil ang lahat. Gusto niyang sumigaw pero walang boses na lumalabas sa bibig niya. Ramdam ng bata ang dugong umaagos mula sa mura niya katawan ngunit hindi ito masakit. Wala sa braso niya ang sakit. Hindi niya alam kung san nagmumula ang sobrang sakit. He never closed his eyes. Kitang kita niya lahat, dinig niya lahat. Ngunit bago pa man nawalan ng malay ang musmos ay dinig na dinig niya pa ang musika at ang malakas na pagsabog.
Ring….ring…
“Yes.”
“Project number 3 is dead.”
“Good.”
“Leave no marks”
“Kaso may problema, may sabit tayo.”
“Kelangan ko bang mabahala?”
“Kasama niya ang anak niya.”
“Walang akong nakikitang problema.”
“Sir, it’s a kid.”
“Then kill that damn kid!”
Line disconnected.
Itutuloy…………..
ang galing!good job Steffano :)
ReplyDeletemaaksyon umpisa pa lang..nice..
what a traumatic experience for the boy and a tragic end to his mother. you just started the story w a big BANG! WILL DEFINITELY WAIT FOR THE SUCCEEDING CHAPTERS. GOODLUCK!
ReplyDeleteSUPER LIKE!!!! AHHHHH!!! NAPAKA-ASTIG NITO.. GRABE!!! LIKE! LIKE! LIKE!! =)
ReplyDelete-Regie
“Life has no definition because it is us who give its meaning.”
ReplyDeletekorak ka dyan..Wahh..nice...astigen! Worth the wait po! Naiimagine ko bawat scene,galing mong magkwento..hehe..sana lalo pang gumanda..hitman(game/movie) ang dating!
-caranchou
awesome!!!i love this!!! Good job!!!
ReplyDeletewooohhh!! super loved this one.. action-packed.. really miss this
ReplyDeletekind of stories.. congratulations on a very superb intro..this is
definitely a story to watch out.. hope to read the next chapter very
soon..
God bless.. -- Roan ^^,
marami pong salmat sa mainit na pagtangkilik sa kwento ko. wheew I didn't expect this hihi. Maraming salmat sa positive feedback. Every word you posted in here inspires me more. Maraming salamat po.
ReplyDelete