Shooting Stars Episode 12

Nagbabalik ang author na walang ginawa kungdi ubusin ang oras kakahanap ng inspirasyon para magtuloy- tuloy ang storya ni Ken.

Nagpapasalamat po ako sa mga bumubuo ng MNB Facebook page at kay Onichan Kenji dahil isa sya sa mga nagbigay sa akin ng inspirasyon para gawin ang mga storya ko.

Salamat din po sa walang sawang nagbabasa ng aking story!

Especially kila:

Ginno, Angel Marco Menor Aka Marc of K.S.A., Monty, Marshy, Franklin Aviola, Kiero 143,

Zenki of Kuwait, Mark 5337, Sinbad, Frostking, robert_medoza. Anita baker, JD Javra, eunchi, diumar, curious19 at sa mga Annonymous at Silent Readers!

Kayo po ang aking dahilan para magkaroon ng inspirasyon! :)

Enjoy Reading Guys!

Hinagis na ni Troy ang bola at agad nang tumalon si Jiro para kunin ang bola, pero natapik ito ni Argel at nakuha ni Ace ang bola.

“Sorry kuya!” sabi nya sa akin at ginulo ko lang ang kanyang buhok.

“Tara na kapatid!” sabi ko at dumipensa na kami.

Habang nadipensa kami ay nakita kong ipapasok ni Ace ang bola kaya hinabol ko ito, pero nagkamali ako at binigay nya ito kay Argel.

“Bunso!” sigaw ko at agad nang dumipensa sya.

Nahuli ni Jiro ang bola na hawak ni Argel at nilabas ito, habang dini-dribble nya ay nakita kong nagpaplano ng maigi ang magkapatid kaya nilapitan ko si Jiro.

“Ingat ka sa pagpasok, nagpaplano sila oh!” sabi ko at sabay tumingin din sya sa dalawa.

“Akong bahala kuya!” sabi nito at pumasok na ako para mag abang sa kanyang pasa.

Nang pasukin na ni Jiro ang half court ay dinipensahan sya ng dalawa at agad akong tumakbo papunta sa kapatid ko, nagulat ako nang biglang nakalusot sya sa dalawa, at naging statwa ako sa aking nakita.

“1-0!” sigaw ni Troy at napangiti si Jiro sa akin.

“Naks! May pinagmanahan ah!” sabi ni Ace at napangiti ako sa sinabi nya.

“Magaling bata!” sabi ni Argel at ginulo nya ang buhok ni Jiro.

“Oh! Bola nila Ace!” sabi ni Troy at lumabas si Argel para sya ang mag drive ng bola.

“Kuya!” sigaw ni Jiro sa akin at dumipensa naman ako.

Nang makapasok si Argel kay Jiro ay agad ko itong hinarangan.

“Kung nakalusot ako sa kapatid mo, makakalusot na ako sayo ngayon!” biro nya sa akin at napangiti lang ako sa kanya.

Nakita kong bumagal ang bagsak ng bola at hinablot ko ito.

“Jiro!” sigaw ko at binigay ko sa kanya para mag fake moves.

Habang nasa kapatid ko ang bola ay agad akong lumabas at naghanap ng malulusutan sa magkapatid.

“Alam ko na!” sabi ko at agad akong pumasok at dumikit kay Ace, nagulat naman ito at kumindat ako sa aking kapatid.

Nang mapatingin sa akin si Ace ay agad nang dumerecho si Jiro sa ring at nang malapit na sya ay biglang pinasa nya sa akin.

Nang ipapasok ko na ang bola ay agad nang sumabay si Argel at sinundot ang bola.

“Huli ka!” sabi nya sa akin at napatingin naman ako sa kanya.

“Jiro!” sigaw ko at nagulat silasa ginawa ng aking kapatid.

“Patay!” sabi ni Ace at nakita ni Argel na kinuha ni Jiro ang bola sa kanyang kamay.

“Huli ka!” biro ni Jiro at nagulat si Argel sa ginawa nya.

Pumito si Troy at tumawag ng penalty.

“Jiro, foul yun!” sabi nya.

“Kuya Troy bakit naman ako foul?” tanong nya dito at lumapit si Troy sa kanya.

“Travelling ka kasi, naka ilang tapak ka! dapat dalawa lang!” sabi nito at napakamot ito ng ulo.

“Okay lang yan!” sabi ko kay Jiro at ngumiti lang ito.

“Ken ayos ka lang?” tanong sa akin ni Troy at ngumiti lang ako.

“Okay free throw kay Argel!” sabi ni Troy at binigay ang bola kay Argel.

Pumito si Troy at nakapasok ang unang shoot ni Argel.

“Tie na!” sabi ni Ace na napansin ko syang napangiti.

“One more shoot and lead na kayo!” sabi ni Troy at pumito ulit ito, nang pinasok ni Argel ay nag abang kami at dumipesa sila para sa isang rebound, pero pumasok ulit ang bola sa ring kaya agad kong kinuha ang bola at nilabas ito.

“Jiro!” sigaw ko para ipasa ko ang bola at dinipensahan sya ni Argel at sa akin naman si Ace.

Habang dini-dribble ni Jiro ang bola ay agad itong nag drive at nag fake shot, kaya agad kong kinuha at pinasok ang bola sa ring.

“2 all!” sigaw ni Troy at inakbayan ko si Jiro.

“Nice one bunso!” sabi ko sa kanya.

“Ikaw din kuya!” sabi nito sa akin at bumalik na kami sa laro.

Habang lumalalim ang gabi ay nakakaramdam na ako ng pagod.

Habang nasa akin ang bola ay napansin ni Troy na hinihingal na ako.

“Ayos pa ba?” sabi ni Troy at ngumiti ako sa kanya.

“Ano? Nabagal ka na ah!” biro ni Argel habang dinidipensahan ako.

“Kaya ko pa!” sabi ko habang hinahabol ko ang aking hininga.

Nararamdaman kong sumisikip ang aking paghinga, at nagdidilim dahan dahan na para bang nawawala ang liwanag.

“Ken!” sigaw ni Argel sa akin at bigla na lang na nawala ako sa ulirat, naramdaman ko na lang na napahiga ako sa lapag ng court at naririnig ko sila na tinatawag ang aking pangalan.

“Kuya!” ang huling narinig ko bago ako mawala ang aking ulirat.

Isang madilim na lugar ang aking natagpuan sa hindi ko alam kung anong tawag dun, nang makakita ako ng isang bata.

“Hindi ka pa pwede dito!” sabi nya sa akin na nagtaka naman ako.

“Bakit madilim?” sabi ko lang sa kanya.

“Dahil nasa hintayan ka pa!” sabi nya at biglang lumitaw ang mga alitaptap na lumiwanag sa aking paligid.

“Aaron pala ang pangalan ko!” sabi nya at ngumiti ito sa akin.

“Aaron?” sabi ko lang.

“Oo! Ako si Arron Jeffrey Casanova!” sabi nya at naalala ko ang sinabi nila Argel at Ace sa akin.

“Ikaw pala yun!” sabi ko sa kanya at tumungo lang ito.

“Andito tayo kung saan kami lagi nagpupunta nila mama at papa! Bago ako mamatay ay pinangako ko sa dalawa kong kapatid na makakakita sila ng isang bagay na pahahalagahan nila ng buong buhay nila, at syempre alam kong malapit na nila itong makita, kaso nga lang...” sabi nya at biglang humangin ng malakas at dumampi sa akin ito.

“Kaso ano?” tanong ko at nakita ko ang burol kung saan ako dinala ni Ace.

“Kaso sa kanilang pagsubok ay malalaman nilang iisa lang ang kanilang pinapahalagahan.” Sabi nito at nakita kong napayuko sya.

“Sino naman yun?” sabi ko at biglang gumalaw ang lupa na kinakatayuan namin.

Hindi sya nagsalita at napansin kong lumiliwanag na sya hanggang sa hindi ko na sya maaninag.

“Teka! Aaron! Saan ka pupunta?!” sabi ko at nakita ko ang nakakasilaw na liwanag na nanggagaling sa kanya.

“Pupunta na ako sa langit dahil tapos na ang misyon ko dito! Paki sabi na lang sa dalawa kong kapatid na mahal ko sila!” sabi nya at nawala ito kasabay na kinain ako ng liwanag at biglang nakarinig ako ng mga boses na pamilyar sa akin.

“Anak!” isang tinig na narinig kong naghihinagpis sa lungkot.

Naramdaman ko naman ang aking katawan na dahan dahang nakakaramdam ng mga kamay na nakahawak sa aking magkabilang kamay.

Ginalaw ko ang aking kamay at naramdaman kong nagulat silang lahat.

“Kino tawagin mo ang doctor! Quick!” narinig ko si daddy at narinig kong may nagbubulungan sa aking paligid.

“Ken, hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag hindi mo minulat ang mata mo!” sabi ni Troy.

“Troy, wag mong sisihin ang sarili mo!” sabi ni daddy

“Dad! The doctor is here!” sabi ni kuya Kino at narinig kong lumapit sa akin ang doctor.

Naramdaman ko na dinikit ang stethoscope sa aking dibdib at naramdaman kong binuksan nya ang aking mga mata.

“He’s okay now sir! And ayon sa medical records nya last few years ay bawal syang mapagod, or kung maglalaro sya ay dapat may idle para maibalik ang nawalang lakas nito , and did he take his medicine everyday?” sabi ng doctor.

“Yes he did! Actually kahit na lumipat kami dito eh patuloy pa din ang pag take nya ng medicine!” sabi ni mommy.

“Ahh! Buti na lang at pinapainom nyo, dahil kasi na less ang risk ng kanyang sakit!” sabi ng doctor at narinig kong masaya sila mommy at daddy.

“Doc? Kelan po gigising ang kuya ko?” sabi ni Jiro.

“He’ll wake up soon enough, and I think his senses are stable so naririnig nya tayo!” sabi ng doctor at naramdaman kong may lumapit sa akin.

“Bakit hindi mo naman sinabi sa akin na may sakit ka?!” sabi ni Argel na nararamdaman kong malungkot ito at kagagaling lang sa pag iyak.

Naramdaman kong may yumakap sa akin at naramdaman ko ang pagpatak ng luha na dumampi sa aking pisngi.

“Idilat mo na yang mata mo please?” sabi ni Ace at naririnig ko ang kanyang boses na umiiyak.

“Mga anak! Tahan na kayo! Hindi naman nawala si Ken, he just need to take a rest!” sabi ng kanilang magulang.

“Paula, Gino mauna muna kami ah!” sabi nila tito Philip at tita Emily at naramdaman kong humalik sila sa aking noo.

“Pare pagaling ka!” sabi ni tito Philip at umalis na sila.

“Uhm, kami din, mauuna na muna!” sabi nila tita Margie.

“Can we visit Ken?” sabi nila Argel at Ace.

Narinig ko ang katahimikan na para bang nag iisip sila mommy at daddy kung ano ang isasagot.

“Sure! Basta bawal ma stress si Ken ah! Only good things lang ang sasabihin nyo sa kanya! Understand?” sabi ni daddy at narinig ko namang nawala ang lungkot sa kanilang dibdib.

Nang umalis na sila ay biglang tumahimik sa loob ng kwarto, at naaaninag ko ang liwanag na dahan dahang nag-react ang aking isipan.

“Kuya!” sabi ni Jiro nang makita ko siya na namumugto ang mga mata.

“Ken! Ikaw talaga! Pinag alala mo kami!” sabi ni kuya Kino.

Napatingin ako sa buong paligid at napansin kong nasa loob pala ako ng ospital at nakita ko si Troy na nakaupo sa may sofa at napatingin sya sa akin.

“Ken!” sabi nya habang papalapit sa akin.

“Akala ko hindi ka na mumulat dyan eh! Sabi ko sayo na pagod ka na! tapos nagpumilit ka pa!” sabi nya at biglang niyakap ako.

“Tama na nga! Baka matuluyan mo na ako!” biro ko sa kanya at nagkalas kami sa pagyayakap.

Umupo ako sa aking kinahihigaan at tinignan ang aking sarili.

“Anong nangyari?” sabi ko at napatingin naman sila kuya Kino kay Troy.

“Umatake nanaman ang sakit mo! Ikaw kasi eh, masyadong pasaway! Yung nawalan ka ng malay, sila Argel at Ace hindi alam ang gagawin, kaya kami ni Jiro ay tinawagan ang bahay nyo at kinausap  ko si manang Elsa si Jiro naman ay nakausap nya ang kuya Kino nyo, kaya mga ilang minuto lang ay nakita ko sila na dala na ang sasakyan at hinatid na ikaw sa ospital na kakilala ng pamilya nila Ace at Argel.” Paliwanag ni Troy at naalala ko ang huling nangyari sa akin.

Hinawakan ko ang aking dibdib at napaluha, hinawakan ni kuya Kino at Jiro ang aking kamay at yumakap sila sa akin.

“Sila mommy at daddy?” tanong ko sa kanila at hinanap ko sila.

“Ah bumili lang ng inumin!” sabi ni kuya Kino sa akin at tinabihan ako ni Jiro.

“Kuya, okay ka na ba?” sabi nya sa akin at ngumiti lang ako sa kanya.

“Don’t feel guilty, okay! Nararamdaman kong nagui-guilty ka sa nangyari sa akin, wag kang mag-alala okay! Okay na ako ngayon!” sabi ko sa kanya at niyakap ko sya.

Ilang oras din akong nakaupo at nang marinig kong nagbukas ang pintuan ay sinundo ni kuya Kino sila mommy at daddy na may dalang makakain.

“Thanks God! Gising ka na anak!” sabi ni mommy at lumapit sa akin at yakapin ako.

“Ang tapang talaga ng anak ko! Pero next time wala nang magpapagod okay!” sabi ni daddy at niyakap ko ito.

“Papa...” sabi ni Jiro at napatingin naman sila daddy at mommy sa kanya.

“Oh wag nang maging malungkot anak! Okay na ang kuya mo, wag ka nang malungkot! Hindi naman kami galit ng mommy mo eh! tignan mo ang itsura mo, mukha nang kailangang lagyan ng dextrose!” sabi ni daddy at ngumiti lang si Jiro sa sinabi ni daddy at niyakap si Jiro ni mommy.

“Anak? Tara sumama ka kay mommy!” sabi ni mommy kay Jiro at lumapit ito.

Nakita kong binulungan nya ito at ngumiti lang ito sa kanyang narinig.

“Anak, aalis muna kami ni Jiro okay!” sabi nito at tumango lang ako.

“Bago pala umalis ang mga kaibigan mo, binigay nila ang mga regalo para sa amin! Salamat ah! Ang babait nila, at siguro naman madadala ka na!” sabi ni kuya Kino at ginulo nanaman ang aking buhok.

“Kuya naman! Lagi buhok ko ang pinagtitripan!” sabi ko at nagtawanan kami nila daddy.

“Troy may pagkain oh! Anong oras na! magpahinga na kayo! Ako nang bahala kay Ken!” sabi ni daddy at tinignan ko ang relo ni daddy at nakita kong alas-2 na pala ng umaga.

“Daddy, sabihin mo kila mommy na mamaya na  sila dumalaw, tutal linggo naman eh!” sabi ko kay daddy at tinawagan nya si mommy.

“Honey, mamaya na kayo dumalaw, ako na muna magbabantay kay Ken!” sabi ni daddy at nakita ko naman nagkasundo sila ni mommy at binaba nya ang kanyang phone.

“Sabi ng doctor na kailangan mo magpahinga kahit mga 3 days pa, so by Wednesday ka pa pwedeng pumasok” sabi ni daddy at ngumiti lang ako sa kanya.

Nagpaalam na sila Troy at kuya Kino para umuwi na muna sa bahay, at matulog dun.

“Anak magpahinga ka na! bukas baka andito ang mga classmate mo!” sabi ni daddy at agad nang humiga ako at nagpahinga.

Naramdaman ko ang katahimikan at inantok na ako...

Nagising na lang ako at nakita kong punong puno ng bulaklak ang kwarto ko, at napangiti naman ako.

“Surprise!” sabi ni Jiro at nakita kong pumasok sila Ace, Argel, Cheryl, Luke, at Abby sa kwarto.

“Sila mommy bunso?” sabi ko sa kanya.

“Kasama ni lola, nagsimba muna!” sabi nya sa akin at ngumiti naman ako.

“Friend kamusta ka na?” sabi ni Cheryl at nagtaka ako kung bakit nila nalaman.

“Okay na ako!” sabi ko lang sa kanya.

“Papa Ken! I miss you!” biro ni Abby at yumakap sa akin.

Nagtawanan kaming lahat at binigyan nila ako ng regalo.

“Hindi na dapat kayo nag abala pa!” sabi ko sa kanila habang nilagay ko ang mga regalo sa table.

“So kamusta ka na?” sabi ni Argel at umupo ito sa tabi ko.

“I’m alright! Don’t worry!” sabi ko sa kanya at hinawakan ko ang kanyang braso.

“Ken sorry kung napagod ka ah, di na pala tayo naglaro ng basketball” sabi ni Ace at ngumiti lang ako sa kanya.

“Bunso, dito ka sa tabi ko!” sabi ko kay Jiro at tumabi sya sa akin.

“Kayong tatlo wag na nga kayong maging paranoid dyan! Okay na ako oh!” sabi ko sa kanila at ginalaw ko na ang aking katawan at nagtawanan silang lahat.

“Don’t worry friend, kami na bahala sa mga notes mo!” sabi ni Cheryl at tumango lang ako sa kanya.

“Nako, mamimiss ka namin sa campus! Kelan ka daw makakapasok ulit?” sabi ni Luke

“By Wednesday sabi ng doctor kay daddy, pwede na akong pumasok pero bawal ang mapagod” sabi ko sa kanya at ngumiti ito sa akin.

“Paano ba yan Argel! Wala nang basketball match up nyo!” biro ni Abby at siniko sya ni Cheryl.

“Okay lang yan! At least magaling na sya! By the way Cheryl can I talk to you in private?” sabi ni Argel at lumabas muna silang dalawa.

Habang kinukulit ako nila Jiro, Abby at Luke ay napansin kong nagbabalat si Ace ng orange.

“Oh kumain ka na muna!” sabi nya sa akin at inabot nya ang orange na nabalatan na.

“I smell something ha!” bulong ni Abby kay Luke na narinig ko at napatingin ako sa kanilang dalawa.

To be continue...


Next Episode Teaser:

Napansin ni Abby na mukhang may namumuong "Something" kay Ace when it comes to Ken's condition.

Ano pa ang magaganap sa loob ng ospital?

Abangan sa Next Episode.