4 Minahal ni Bestfriend : Desperado part 18

     

             Kamusta po sa lahat lahat?! ^_^

             Unang ua sa lahat ay pasensya na sa aking late posting. GUYS.. OA po talaga ako sa pagkabusy. Sa mga nakakakilala sa akin, hindi po ako nagbibiro. Super busy po talaga at pinipilit ko lang po hanapan ng time ang pagsusulat. Kaya super thanks sa mga umiintindi :)

             Pangalawa, ay nais kong magpasalamat sa lahat ng nagsupport sa Christmas Special ng MNB. At gusto ko na rin humingi ng tawad sa aking late posting ngayon. Nagbakasyon po kasi ako panandalian sa bahay ng aking relatives at hindi ko po dala ang aking laptop. Okies? ^_^

              PANGATLO, pagpasensyahan ninyo na kung late ang aking postings.. Super busy lang talaga ako sa ngayon. Odiba, inulit ko lang.

             Pang-apat, ay gusto ko po pasalamatan ang aking Bembem ko na laging andyan para sa akin all the way! Kay MIMI RAGE na syang gumawa ng cover, Kay Jojie,  at kay Erwin F. Syempre po kay --makki--,demure, ivan d., MaRIOnE, jemryo,mc ern james, Tommy,J, iamronald, cuirous19,youcancallmeJM, Roan,anton, kyle from clark, ANDY, robertmendoza94@yahoo.com, _rayne, Riley, Jeh (Thanks uli!), Rovi Yuno, j20green, Heaven, j.v, erion, price arl, Mark Jayson Pionela, Judaskyle13, JD Javra,Jasper, ZROM60, kapitanismo, Eiji_monster, =dereck=, Riley, Chris, Lei, arvie04,John Gino Basinang, Red of Singapore, Josue Altoveros, Nico, kean tongol, ryan lee, Anthon Gonzales, Edward, Christian, arljhay, hula_boy, 21, totix, erickvladd, calvin, PIP, J, -London-, Down D. Line, ,Mel Gibson, jrvr, vinz_uan, mon, Queckenstedt, kean tongol, Atsea, Bonzai, ryan lee, -rob-, IAN, JM MJ, Jay-Ar, robert, Ryvis Tan, vincent28, Jhumer Andres, shane, Nico, Bonzai, dhyames, wexersz_15, Ras, EUS, Iamrex, LordPauldemort, itsmethirdy, ryan lee, shane, Jhumer Andres, Hiya!, Jay-ar, renxz, pangz, jaymefrompalawan, Ryvis Tan, jamespott, Rez of Bacolod, Silent_al, ariel loniga, jheyjhey javier, maybe, g, patryckjr, Enrique, iRead,wil, jae.jae, RGEEE, Jim of Pangasinan, xheanne, eric sioson, Cloyd, LEI, Moon Sung-Min, meloh, _june_, JD Javra, d^,^b camotes \m/hunk, nam, itsmethirdy, =jess=, Marcanthony, knight_in_shining_armor(hehehe), nam, Danielle, alejojohn, _unspoken_words_, akosijames, Nicholadia, Enrique, lloydie, LemLem, Jayar, Nico, Unknown, Aldrin, , _alelojohn, Dada Marcelo, cris bautista, Malachimark, -erickboi-, Yoshi, Karl rickson, online via ginno, Nikko Ramos, toffer lopez, Prince Pao, ALex, ja, kris, ramzter, Jm_virgin2009, Marlone, edrich of cebu, Archivald, russ, Mars, foxriver, Burj of Abu Dhabi, maybe, pd, mykel22, ampugeh, mark5337, ALDRIN, Al, brenthotz18, toffer lopez, Prince Pao, MarcAnthony, - marcus -, Nikko Ramos, Rands of QC, harry, alex, .paisano, jay.19.bi, Pancookie, cris bautista, Bri, Alexis Gacayan, Paolo Escaba, tj, nikk, eric sioson, -rom-, shingha, Mr.handsome, Mac, nivz, MP of Pasig, ilyrars, erik, .lordsun pogie, Enzo12, Tnito Schrugs, aeigh27 of binan laguna, cris bautista, JC SHIN, marlboro, monty, cazlhers@yahoo.com, fixboy, jay Tagaro, kris, Keanu Reeves, Marky, -rom-, foxriver, diumar, P.Y.S.H, edrich of cebu, bon-bon, Gerald, dhenxo (UTOL!!), kira, Uri_KiDo, Arnold Lachica, iamfree, chadie, IgnorantengFrog, ericka, em_bie24, , arvin of Taiwan, nikk, A L P O, rain, shingha, pein_kyoya, Gian, Enzo12, MIMI RAGE, Brent Angelo, Lawfer, Levin, Ramm, razhly, luilao, kajiki_anton, Jerwin Caraang, slushe.love, Jamespott, pein_kyoya, monja, paul ni joseph ponce, iamdarkdreamer, trutsofme, 12334, Paopi Lopez, dyasper dyokson, Rj, Bequillo, jhexter vhon, Redrockerz, Jamespott, cheryllee, Kimpoy Feliciano, Yrec, Karl Ricson, kierlynez, jon888, archerangel, Cholo Sevilla, ramzter, cy, ian of k.s.a, krisluv, dro, allen mark, manuel, franklin alviola, sora cesar aloner, justine of QATAR, cap, vash18, ramy from qatar, hot_andrew_21, derek ramsey, Jm Fab, ARSTEVE, edward_cavite, g, jhayc, jaycee mejica, kiero143, MorLuck, Tagadxb, Charo Santos, Choy Sevilla, Chris Evans, PauuulFabian, Pao, Ayen, Lee, Toffer(charmedboy09), anita baker, -kiss-, lm_rix, jhay ar tabz, Saykz, hajji alivio, ryval winston, jaycee mejica, Leowenstein, nashdane, Manuel, Louis, Dylan of Jeddah, carlo lovendino, ireneomercado, LeonardCruzL@yahoo.com, johnjamesjohn, eelkahr, hormy, manila_sex_actor,DyEyD, carlo lovendino, Yhno, alphongx, zapfyre_01, -Dylan-, jumpin rooftops, Coffee Prince, KYLE DEXTER RIVERA, Dante Espinosa, Mon Tee, Lexin, PIP, akosichristian, rc, Vice Ganda, dylan of jeddah, Kierl Ynez, ireneomercado, MICO,  cef, Jordan Rey, -john el-, juanes, rascal, Acnologia, YUME, yahiko, =KierBurry=, Izteepen, -mans-, alfredo eufemio, twilightminds, gian, London, Francis Louigie Aviso, jii, LeonardCruzL@yahoo.com, Vintoy122092, A D A N, giantantrum, popoy, jayemx57, ziedrick garcia, XxXjinXxx, devi, dee azrael, iamkljan, Karen Paulino, readymymouth, Mike Ballarta, Marshy, Mr. Brickwall, gallegoK, Bert, Miggymouse, edpaul098, nico singayan, cef de mesa, SXZMLR, ROBZ, Chad Kurasaki, mckimac, rosalino abendanio, Vince Mirabuenos, cal, Marlon Lopez, """POPSTAR NG KOREA***, julius ray sanchez, QVALLARTA, prince aki, Jp Arconado, abby, bench, alpe,  Jiru, dapya, mhi mhiko, silenttype,Melvin Samora, Ej Jasmin, at kay Kuya Mike. At syempre sa mga anonymous at silent readers po. :) At syempre po sa mga friends natin sa fb.

             COMMENTS AND VIOLENT REACTIONS HIGHLY APPRECIATED.

Pagkatapos na pagkatapos kong uminom ay naglakad na ako pabalik sa harapan ng kabaong ni Geoff.

 Ngunit ng makita ko kung sino ang nasa harap ni Geoff ay talaga namang napanganga ako sa gulat.

Dahan dahan ang mga yabag ko dahil sa hindi pa din makapaniwala. Nakatalikod ito sa akin at 

nakaharap sa kabaong ni Geoff. Ngunit kahit pa nakatalikod ito ay halata na umiiyak ito. Hindi lang 

basta iyak dahil nakikita ko ang pag galaw ng balikat nito sat wing ito ay humihikbi.

Bakit sya umiiyak ng ganito? Ngunit… Pero.. Bakit?

Mas dahan dahan akong lumapit…

Palapit ng palapit…

Hanggang sa tuluyang halos nasa likuran ko na lang sya.

Tatapikin ko n asana sya sa balikat ng marinig kong nagsalita ito..

“Geoff… Salamat…”, mangiyak ngiyak na sabi ng lalakeng nakatayo sa harap ko.

Rinig na rinig ko ang sinabi nito dahil klarong klaro ito kahit pa man din umiiyak ito. Kaya natigilan ang pagtapik ko sa balikat nito at napahawak sa kamay ko sa gulat.

“Felix?”, pagtawag ko sa pangalan nito.

Lumingon ito at tila nagulat. Hindi inaasahang ako ang makita. Napansin ko agad na may tao sa likod ko kaya lumingon ako. Si Mimi. Tila gulat din sa akin.

Humarap ulit ako kay Felix. Ngunit ng magsasalita sana ako ay biglang may nagring na telepono. Kay Felix.

“Excuse…”, mabilisang paalam nito sabay lakad palayo.

Dahil sa pagkabigla ko ay hindi ko na ito nasundan. Ang isa pa ay kung susundan ko pa sya ay masasayang lang ang oras. Hindi ito ang panahon. Malapit na rin kasi matapos ang isang oras na binigay sa amin.

So I decided to stay. For now…

Natapos na nga ang isang oras at lumabas na ang mag crecremate kay Geoff. Nagsilapitan naman ang lahat at nagsiyakapan at iyakan sa harap ni Geoff. Ramdam na ramdam ang kalungkutan sa hangin. Maganda ang panahon ng araw na yun ngunit parang higit pa sa unos at bagyo ang nararanasan namin.

Inalis na mula sa kabaong si Geoff at hiniga na sa isang bakal na higaan. Rinig ang ungol ng lahat at isa isang yumakap kay Geoff.

Ito na. Huling beses na. Huling paalam na.

Ramdam ko ang panginginig ng bawat parte ng katawan ko ng yumakap ako kay Geoff. Halos magsisigaw ako dahi hindi na kaya ipunin pa ng dibdib ko ang sakit at kalungkutan. Masyado ng umaapaw ang sakit kaya kusa na itong lumalabas.

“GEOFFFF!!!!”, pagsigaw kong iyak.

Tiningnan kong muli si Geoff ng huling beses. Hinding hindi ko iyon makakalimutan. Ang sandaling yun ay parang tumigil. At nang tingnan ko muli ang mukha nito ay napapikit ako. Isang Geoff na nakangiti ang nakita ko.

Iminulat ko muli ang mga mata ko. Nagbigay ng huling ngiti.

Ito na.

Paalam na Geoff.

Maraming salamat.

Salamat sa pagpapatawad.

Kalungkutan.

Kasiyahan,

Problema.

Awayan.

Kulitan.

Lambingan.

Pagmamahalan.

Sa buong pagkatao mo.

At sa lahat ng alaalang babaunin ko.

Geoff… Salamat.

Inilapit ko ang mukha ko kay Geoff at nagbigay ng isang huling halik. It was gonna be our last. Ang susunod ay hanggang sa pangarap at panaginip na lamang. Ito na ata ang literal na huling halik ng pamamaalam.

Paalam…

Hindi ko na matandaan ang sumunod na nangyari. Andun lang ako at nakaupo sa isang sulok. Naghihintay.. Naghihintay…

I can’t imagine na ang Geoff na minsan kong nakasama tumawa, umiyak, at mabuhay ay unti unting kinakain ng amoy at nagiging abo. Nakatulala lang ako sa isang makinarya kung saan nakahimlay ang kanyang katawan at pinagpiyepiyestahan ng apoy sa loob. I can’t help think na parte ng sarili ko ang kasamang nawala.

Dahil sa matinding kalungkutan ay lumabas na lang muna ako. Maganda ang klima. Hindi gaanong mainit at malamig ang simoy ng hangin. It was a perfect day.

Ngunit sa paglalakad ko ay bigla akong nakaramdam ng pagkayamot. Galit at poot ang biglang umusbong mula sa kaibuturan ng dibdib ko. I saw a man standing under a tree. At sya ang rason ng lahat ng nararamdaman ko ngayon.

Si Felix.

Naramdaman ko ang mga paa ko na unti unting bumibilis ang lakad. Ramdam ko bigla ang init ng lupa. Umaagpas din ang init mula sa katawan ko. Hanggang sa namalayan ko na lang ang sarili ko na tumatakbo papunta sa kanya.

Blag!!!

“Shet!! Taena ano bang problema mo?!”, pagtayo ni Felix. Napahawak to sa nguso nya. May dugo.

“Tama na ang pagmaang maangan mo Cyrus! Buko na kita!!!”, galit kong sabi. Halos manginig pa din ang kamao kong tumama sa mukha nya.

“Ano bang pinagsasabi mo?!”

“TIGILAN MO NA TO CYRUS!!!”

“Hindi nga ako si Cyrus!!”,galit na sigaw nito.

Hindi ko nakayanan kaya naman kinuwelyuhan ko ito at isinandal sa puno.

“Ang kapal ng mukha mo! You know very well kung sino si Geoff sa buhay mo yet parang wala lang sayo!!”

Hindi sumagot si Cyrus at nanatiling nakatitig lang sa akin.

“Minahal ka nya Cyrus! Pinakitaan ng mabuti! At ano? Ni hindi mo man lang makuhang umiyak para sakanya? Ganyan na ba kalaki ang galit mo sa mundo na kahit pa ang mga taong minsang tumulong sayo ay kinalimutan mo na?!”

Napatingin ako sa mukha ni Cyrus. Puno ng galit ang mga mata nito. Ngunit ganun din ang pakiramdam ko.

“Bakit?! Nakalimutan mo na? Nang mamatay si Tatang Berto mo at si Nikko?! Sino ba ang tumulong sayo? Sino ba ang nag abot ng kamay sayo para tulungan ka?! Hindi ba si Geoff?!”

Blag!

Naramdaman ko na lang na bumagsak ako sa lupa. Ramdam ko din ang pagkainit ng mukha ko. Parang may kung anong matigas na tumama dito. Nakaramdam ako ng pagkahilo.

Nilingon ko muli si Cyrus. Nanlilisik ang mga mata nito sag alit. Tumatagas sa aura nito ang napakatinding galit at poot.

“Ikaw ang tumigil Cedric!!! Hanggang kelan mo ipipilit na ako si Cyrus?!”

Sadyang kinagulat ko naman ang sinabi nito.

“Kung kaya ko lang… Taena Cedric!! Kung pwede ko lang sabihin na ako si Cyrus at umiyak sa harap ni Geoff para sakanya!! Ginawa ko na!! Kung pwede lang sana ako na nga lang si Cyrus ay ginawa ko na!! Kaso hindi ako si Cyrus!!!”, galit nag alit na sabi nito.

Agad naman ako tumayo para gumanti ng sapak ngunit ng makalapit ay naunahan ako ng suntok.

“Ano?! Mano mano na rin ba? Kahit ang pagsaksak sa kokote mo na ako si Felix?! Pagbibigyan kita!”, nanggigil na sabi ni Felix.

“Kung hindi ka si Cyrus, bakit ka umiyak at nagpasalamat kay Geoff? Bakit mo binayaran pati ang pagpapacremate nya?!”, galit kong tanong.

“Ang kitid ng utak mo Cedric!! Dahil lang don…? Dahil lang don Cedric?”

“Ano pa ba?!”

“Para malaman mo! Umiyak at nagpasalamat ako sakanya dahil sa mga ikinuwento mo! Na minsan nyang minahal at inalagaan ang kapatid ko!! Pero ano?! Alam mo dahil sa… SHIT!!!”, galit na galit na sabi nito.

Kita ko pa din ang panggigigil at galit sa mukha nito. May gusto ito sabihin ngunit parang hindi nito matuloy tuloy.

“Ano?!”, galit ko pa ding sabi.

Nakita kong dinuro ako ni Felix. Umamba pa ito uli ngunit nakapagpigil. Nakita ko na lang na naglakad ito palayo.

Tumayo ako sa pagkakabagsak at tiningnan ito palayo.

“Was I really wrong?”, tanong ko sa sarili.

Bigla namang lumingon pabalik si Felix.

“You know what?! Fuck this!! Kung nung una, masaya ako na malaman na buhay ang kapatid ko, ngayon.. NANG DAHIL SAYO!! Nagdadalawang isip ako dahil ako pa yata ang magbabayad sa mga pagkukulang na naiwan nya!! Humarap ako ng tao sayo Cedric. Hindi man marangal ngunit humarap ako bilang ako… Tandaaan mo yan!”, buong galit na sabi ni Felix bago tuluyang naglakad palayo.

Nakaramdam ako ng matinding pagkamuhi sa sarili. Ano ba itong nagawa ko? What if hindi pala talaga sya si Cyrus? He can’t be Cyrus…

Pinagpag ko ang sarili ko at napaupo sa isang tabi. Dumadaloy ang mga luha ko dahil tinamaan ako sa sinabi ni Felix. Pinakitaan nya nga naman ako ng maganda. Nagmalasakit pa sya para sa pagkamatay ng isang hindi kakilala. At lahat ng iyon ay nagawa nya dahil lang sa rason na minsan minahal ni Geoff ang kapatid nya. But then. Nagawa ko pa itong isumbat sakanya.

Bigla din akong nakaramdam ng pagkahiya kay Felix. Nasapak ko pa ito ng di oras. At dahil lang yun sa pagpilit ko sa isang bagay na hindi naman totoo. Shit. Nakakahiya.

Nagdesisyon na lamang akong bumalik. Pinuntahan muli ang pugon kung saan kasalukuyang naroroon si Geof. I was crying everything to him. Kahit pa sa huling sandali ay nagpapasa pa rin ako ng problema sakanya.

Napatingin lang ang iba habang ako ay umiiyak. I don’t care. Karamihan naman ay alam ang aming nakaraan ni Geoff kaya hindi na rin sila nagtataka. Ang hindi lang nila alam ay ang napakaraming rason kung bakit ako umiiyak.

Pagkatapos ng paghihintay ay nilabas na si Geoff. Giniling ang buto nito at nilagay sa isang urn na binili ni Felix. Maganda ang urn na ito. Ngunit kahit saan ko tingnan ito ay si Geoff ang nakikita ko. Hindi ako makapaniwala na si ito na lamang ang natitira kay Geoff.

Dahil sa sobrang pagod ay hindi ko namalayan na nakatulog na lang pala ako sa sasakyan pauwi. Ngunit hanggang sa panaginip ko ay si Geoff pa din ang laman nito.

“Ced.. Cedric, anak..”, rinig kong pag gising sa akin. Iminulat ko ang mga mata ko. Nakita ko ang Ina ni Geoff.

“Nanaginip ka, anak…”, dagdag nito.

“Po?”

“Oo. Nanaginip ka. Puro “ano” pa nga ang sinasabi mo. Ano bang panaginip mo?”, pagtanong ni Tita.

Pinilit kong tandaan kung ano ang panaginip ko ngunit tila ay agad ko itong nakaimutan. Basta ang alam ko ay tungkol kay Geoff ito. Dala marahil ng kalungkutan ay sya ang napanaginipan ko.

Tumigil na ang sasakyan. Mula sa pagkakatulala ko ay hindi ko namalayan na nakauwi na pala kaming muli sa bahay nila Geoff.

Hindi ko alam kung ano pang dapat maramdaman. I was too numb too feel anything for now. Kahit sakit ay hindi ko maramdaman. Pagod? Hindi din.

I took my very first steps papasok ng bahay nila and I swear na sa bawat yapak na gawin ko ay parang pabigat ng pabigat ang mga paa ko. Parang pahirap ng pahirap ang kalooban ko habang papasok ako ng bahay nila.

Hanggang sa tuluyan na nga akong nakapasok ng bahay nila..

The very first thing that I saw ng makapasok ako ay isang Geoff na nakaupo sa sala at nanonood ng tv. I then saw him looking at me. Smiling. Immediatley, I can feel again. At ang una kong naramdaman ko ay ang mga luha ko.

Kung may pinakamasakit at pinakamahirap na bagay pala pag namatayan ka ay hindi ang makita mo syang mamatay. Hindi rin ang paghihintay sa pagdating nya ng nasa kabaong na. Hindi rin ang unang kita mo sakanya sa loob ng kabaong. Hindi rin ang paglalamay. At hindi ang paglilibing.

Ngunit ang pinakamahirap na bagay pala pag namatayan ka ay yung moment na ganito. Yung uuwi ka ng bahay at pagpasok na pagpasok mo ng bahay mo ay marerealize mo na it’s all over. Kahit gustuhin mo pang makita ang taong nawala sa iyo ay hindi na maari. You’ll never hear him laugh, cry, or feel. Doon mo lang marerealize ng tuluyan ang pagkawala nya.

I felt enormous pain pagkapasok na pagkapasok nito sa isip ko. Wala na. Hinding hindi ko na sya makikita. I will never see him smile again nor will I hear him sing another song.

Umaagos ang luha ko kasabay ang emosyon at pagsisisi. There were a lot of things I wish I did with him. Truly, lahat ng bagay ay nasa huli ang pagsisisi. At nakakalungkot lang na kailangan nya munang mamatay bago ko marealize ang lahat ng ito.

Nakita ko si Rovi na tulala lang sa isang sulok. Nakaupo. Halata din ang pagod at pamumugto ng mga mata. I can only imagine what he feels right now. Sobrang close kasi ng dalawa at sobrang tagal na rin nilang magkakilala. Napansin nyang nakatingin ako sakanya. Tumango lang ito ng bahagya sabay muling patak ng mga luha.

Dumirecho ako sa kwarto ni Geoff at humiga sa kama nito. Amoy na amoy ko pa rin ang natural na bango ni Geoff dito. Agad namang bumalik ang mga alaala nung kami pa. We used to talk for hours at nagtatawanan. May mga oras din naman kung saan hindi kami nagpapansinan dahil sa tampuhan. We weren’t real lovers but somehow we know that we did love each other.

Naglaro bigla sa isip ko ang mga huling araw ni Geoff. He was very playful, isip bata at makulit. Naalala ko nanaman tuloy ang hilig nito sa pag agaw sa kung ano mang bagay na hawak ko at tila pahirapan sa pagkuha pabalik.

Napatingin ako sa wallet ni Geoff na nasa ibabaw ng tukador nito. This was the last thing na pinaglaruan naming dalawa. Kaya agad agad ko naman itong kinuha.

Ngunit pagkakuha ko sa wallet ni Geoff ay bigla akong naalala ang panaginip ko kanina sa sasakyan. I remember na inaabot din sakin ni Geoff ang wallet nya kaya naman nacurious ako at binulatlat ang wallet nito.

Wala naman akong nakitang kakaiba sa wallet nito kaya nagtaka ako ng bahagya. Ngunit ng tingnan ko ang lalagyanan ng picture nito ay kinuha ko ang lahat ng iyon hanggang sa nakita ko ang larawan naming dalawa.

Agad akong napaluha ng makita ito. This was our irst picture together. 1^st monthsary. We look so happy together. Sino ba namang magaakala na lahat ng ginawa naming ay isang kasinungaling lang pala? Kung titingnan mo kasi ay parang makakatotohanan ang lahat.

Kinuha ko ang wallet ko at ilalagay sana ang picture na yun sa akin ng mapansin kong may nakasulat sa likod nito. Kaya binaliktad ko ito at nagulat sa nakita.

“Lower cabinet”

“Lower cabinet?”, tanong ko sa sarili.

Kaba kaba akong tumayo at pinuntahan muli ang tukador ni Geoff at binuksan ang pinaka ilalim nito. Nang buksan ko naman ito ay halos mapanganga ako sa gulat. Again, napaluha ako.

I found a small rectangle box na naka gift wrap. May sulat din itong kalakip. At sa ibabaw ng envelope ng sulat ay may pangalan ko.

“Ced

            Happier monthsary muli sa atin. Though nararamdaman ko na this might be our last. We have been living a lie for so ong at alam kong kapwa napapagod na tayo.

            But then… I realized na ang kasinungalingang ating sinimulan ay naging totoo na para sakin. I know time would come na masasabi mo na ng tuluyan kay Cyrus ang nararamdaman mo kaya ngayon pa lang ay handa na akong lumaban para sa pagmamahal ko sayo. Ang hinihining ko lang sana ay pagbigyan mo ako ng pagkakataon gawin ito.

            Remember nung unang beses kitang binigyan ng necklace? That time I wasn’t sure about our status kaya naman gusto kitang bigyan muli ng isa pang necklace. But this time, sigurado ako na para sayo talaga ito. Na I meant to buy this for you. Not for the sake of our lie, pero yun ang tunay kong damdamin.

            Naging duwag man ako noon. Ay handa na ako maging matapang ngayon. Mahal na mahal kita, Ced. I still love you beyond lies.

                                                                                                            Geoff”

Hindi makandamayaw sa pagtulo ang mga luha ko sa pagbasa ng sulat galing kay Geoff. Halos haplusin ko ang sulat at halikan. It felt very warm. Parang kakasulat lang ni Geoff nito at kakaabot lang din nya. Sising sisi ako sa lahat. I just wish na binigyan ko sya ng pagkakataon kahit kaibigan man lang. Kaso hindi yun ang nangyari.

Halos manginig nginig kong binuksan ang regalo ni Geoff. Parang sa bawat pilas ko ng pambalot nito ay pinipilas din ang puso ko. And there, was a blue box. With a beautiful silver necklace inside. Kapansin pansin din ang G Cleff na pendant. Isang musical symbol na nangangahulugan ng pagmamahal din nito sa pagkanta.

Umiiyak kong isinuot ang necklace. But pagsuot ko nito ay pakiramdam ko ay parang biglang may yumakap sa akin. Suddenly, parang naamoy ko din bigla ang natural na amoy ni Geoff. I just knew he was there.

“Geoff.. Maraming maraming salamat…”, bulong ko sa hangin.

Authors Note:

Hi guys!! Ayun!! Gusto ko lang kayo iinvite na sumali sa ating Private Group on fb. Almost 700 a rin po kami and hopefully ay dumagdag pa.. Ahm, we will be having activities soon. Sa mga nasa group na, alam nyo na ang ibig kong sabihin. So guys, ayun. Add me up on fb. Pakilala lang kau ha.. PLEASE. :)

http://www.facebook.com/kenji.bem.oya <<< fb link :)