4 Minahal ni Bestfriend : Desperado part 25

             Kamusta po sa lahat lahat?! ^_^

             Unang ua sa lahat ay pasensya na sa aking late posting. GUYS.. OA po talaga ako sa pagkabusy. Sa mga nakakakilala sa akin, hindi po ako nagbibiro. Super busy po talaga at pinipilit ko lang po hanapan ng time ang pagsusulat. Kaya super thanks sa mga umiintindi :)

              Pangalawa, OO. OA po sa late ang postings ko po sa ngayon.. Dahilan po ng ang dami ko po talagang obligasyon sa ngayon kaya naman po hinihingi ko ang inyong pang unawa.. Pasensya na po talaga..

 PANGATLO, pagpasensyahan ninyo na kung late ang aking postings.. Super busy lang talaga ako sa ngayon. Odiba, inulit ko lang.

             Pang-apat, ay gusto ko po pasalamatan ang aking Bembem ko na laging andyan para sa akin all the way! Kay MIMI RAGE na syang gumawa ng cover, Kay Jojie,  at kay Erwin F. Syempre po kay --makki--,demure, ivan d., MaRIOnE, jemryo,mc ern james, Tommy,J, iamronald, cuirous19,youcancallmeJM, Roan,anton, kyle from clark, ANDY, robertmendoza94@yahoo.com, _rayne, Riley, Jeh (Thanks uli!), Rovi Yuno, j20green, Heaven, j.v, erion, price arl, Mark Jayson Pionela, Judaskyle13, JD Javra,Jasper, ZROM60, kapitanismo, Eiji_monster, =dereck=, Riley, Chris, Lei, arvie04,John Gino Basinang, Red of Singapore, Josue Altoveros, Nico, kean tongol, ryan lee, Anthon Gonzales, Edward, Christian, arljhay, hula_boy, 21, totix, erickvladd, calvin, PIP, J, -London-, Down D. Line, ,Mel Gibson, jrvr, vinz_uan, mon, Queckenstedt, kean tongol, Atsea, Bonzai, ryan lee, -rob-, IAN, JM MJ, Jay-Ar, robert, Ryvis Tan, vincent28, Jhumer Andres, shane, Nico, Bonzai, dhyames, wexersz_15, Ras, EUS, Iamrex, LordPauldemort, itsmethirdy, ryan lee, shane, Jhumer Andres, Hiya!, Jay-ar, renxz, pangz, jaymefrompalawan, Ryvis Tan, jamespott, Rez of Bacolod, Silent_al, ariel loniga, jheyjhey javier, maybe, g, patryckjr, Enrique, iRead,wil, jae.jae, RGEEE, Jim of Pangasinan, xheanne, eric sioson, Cloyd, LEI, Moon Sung-Min, meloh, _june_, JD Javra, d^,^b camotes \m/hunk, nam, itsmethirdy, =jess=, Marcanthony, knight_in_shining_armor(hehehe), nam, Danielle, alejojohn, _unspoken_words_, akosijames, Nicholadia, Enrique, lloydie, LemLem, Jayar, Nico, Unknown, Aldrin, , _alelojohn, Dada Marcelo, cris bautista, Malachimark, -erickboi-, Yoshi, Karl rickson, online via ginno, Nikko Ramos, toffer lopez, Prince Pao, ALex, ja, kris, ramzter, Jm_virgin2009, Marlone, edrich of cebu, Archivald, russ, Mars, foxriver, Burj of Abu Dhabi, maybe, pd, mykel22, ampugeh, mark5337, ALDRIN, Al, brenthotz18, toffer lopez, Prince Pao, MarcAnthony, - marcus -, Nikko Ramos, Rands of QC, harry, alex, .paisano, jay.19.bi, Pancookie, cris bautista, Bri, Alexis Gacayan, Paolo Escaba, tj, nikk, eric sioson, -rom-, shingha, Mr.handsome, Mac, nivz, MP of Pasig, ilyrars, erik, .lordsun pogie, Enzo12, Tnito Schrugs, aeigh27 of binan laguna, cris bautista, JC SHIN, marlboro, monty, cazlhers@yahoo.com, fixboy, jay Tagaro, kris, Keanu Reeves, Marky, -rom-, foxriver, diumar, P.Y.S.H, edrich of cebu, bon-bon, Gerald, dhenxo (UTOL!!), kira, Uri_KiDo, Arnold Lachica, iamfree, chadie, IgnorantengFrog, ericka, em_bie24, , arvin of Taiwan, nikk, A L P O, rain, shingha, pein_kyoya, Gian, Enzo12, MIMI RAGE, Brent Angelo, Lawfer, Levin, Ramm, razhly, luilao, kajiki_anton, Jerwin Caraang, slushe.love, Jamespott, pein_kyoya, monja, paul ni joseph ponce, iamdarkdreamer, trutsofme, 12334, Paopi Lopez, dyasper dyokson, Rj, Bequillo, jhexter vhon, Redrockerz, Jamespott, cheryllee, Kimpoy Feliciano, Yrec, Karl Ricson, kierlynez, jon888, archerangel, Cholo Sevilla, ramzter, cy, ian of k.s.a, krisluv, dro, allen mark, manuel, franklin alviola, sora cesar aloner, justine of QATAR, cap, vash18, ramy from qatar, hot_andrew_21, derek ramsey, Jm Fab, ARSTEVE, edward_cavite, g, jhayc, jaycee mejica, kiero143, MorLuck, Tagadxb, Charo Santos, Choy Sevilla, Chris Evans, PauuulFabian, Pao, Ayen, Lee, Toffer(charmedboy09), anita baker, -kiss-, lm_rix, jhay ar tabz, Saykz, hajji alivio, ryval winston, jaycee mejica, Leowenstein, nashdane, Manuel, Louis, Dylan of Jeddah, carlo lovendino, ireneomercado, LeonardCruzL@yahoo.com, johnjamesjohn, eelkahr, hormy, manila_sex_actor,DyEyD, carlo lovendino, Yhno, alphongx, zapfyre_01, -Dylan-, jumpin rooftops, Coffee Prince, KYLE DEXTER RIVERA, Dante Espinosa, Mon Tee, Lexin, PIP, akosichristian, rc, Vice Ganda, dylan of jeddah, Kierl Ynez, ireneomercado, MICO,  cef, Jordan Rey, -john el-, juanes, rascal, Acnologia, YUME, yahiko, =KierBurry=, Izteepen, -mans-, alfredo eufemio, twilightminds, gian, London, Francis Louigie Aviso, jii, LeonardCruzL@yahoo.com, Vintoy122092, A D A N, giantantrum, popoy, jayemx57, ziedrick garcia, XxXjinXxx, devi, dee azrael, iamkljan, Karen Paulino, readymymouth, Mike Ballarta, Marshy, Mr. Brickwall, gallegoK, Bert, Miggymouse, edpaul098, nico singayan, cef de mesa, SXZMLR, ROBZ, Chad Kurasaki, mckimac, rosalino abendanio, Vince Mirabuenos, cal, Marlon Lopez, """POPSTAR NG KOREA***, julius ray sanchez, QVALLARTA, prince aki, Jp Arconado, abby, bench, alpe,  Jiru, dapya, mhi mhiko, silenttype,Melvin Samora, Ej Jasmin, Imyours18, at kay Kuya Mike. At syempre sa mga anonymous at silent readers po. :) At syempre po sa mga friends natin sa fb.

             COMMENTS AND VIOLENT REACTIONS HIGHLY APPRECIATED.

Nagising ako umaga na. Nagamit nanaman ang katawan ko. I found myself in the same white polo everytime na nagigisng ako. Palagi na lang ganito.

“Good Morning Felix..”, sabay sabi ng isang boses. Agad akong napalingon.

“Ikaw?”

“Pinaakyat kasi ako ni Mr. A dito.”, sabi ng lalakeng nakatayo sa harap ko. Si Gero.

Agad naman akong nagtakip ng kumot dahil ang tanging saplot ko lang ay ang putting polo na suot ko.

Lumapit ng marahan si Gero.

“Coffee?”, mabait na sabi nito.

“Thank you.”

“Magbihis ka na po. Madam Godiva wants to see you pag gising mo daw po.”, magalang na sabi nito.

“Okay.”

Pagkaligo at ayos ko ay dinala ako ni Gero sa isa sa mga opisina na hinahawakan ni Mr. A. Sinabi sa akin ng secretary na nasa conference room daw ito. Ngunit hindi ko naman alam na nasa meeting ito kaya naman nagulat ako ng pagpasok ko nga ay nagtinginan sa akin ang mga tao.

“Oh. It’s you.”, sabi ni Mimi.

“Now everybody out. Ipapatawag ko na lang kayo mamaya.”, striktang sabi ni Mimi.

“Umupo ka.”, utos pa nito.

“You wanted to see me?”, direcho kong sabi.

“Obviously. Hindi ko biglaang ipapatigil ang meeting kung di importante ang paguusapan natin.”, masungit nitong tugon.

Kinabahan ako.

“What is it then?”

Huminga ng malalim si Mimi. Inihiga ang sarili sa upuan at ikinuba ang likod nito.

“Glad that’s over!”, iritang sabi nito.

“Huminga ito ulit ng malalim. Tiningnan ako. Her aura changed. from masungit to something kinder.

“Okay don’t see me as Madam Godiva or Mimi for now. Talk to me as a friend.”, mabait na sabi nito.

I saw sincerity in her eyes.

“How are you feeling? Yung totoo?”

“Wala.”, tipid kong sagot.

“You were always my worst student.”, malungkot na sabi nito.

“But ikaw din ang pinakagusto ko. Kasi kahit papaano, hindi ako kinakain ng buo ng konsensya ko.”, malungkot na dagdag nito.

“What do you mean?”, gulat kong tanong.

“I trained every hooker that I have. Paano maging matibay, matigas, at karapat dapat sa presyo na meron sila ngayon. I’m like this demon na nakikipagtrade ng kaluluwa nila para sa buhay na gusto nila.”

“And everytime,  I was successful…”

“Pero hindi sayo… You managed to keep your soul kahit binago ko ang pagkatao mo. You make me believe na kaya ko pa ding maging tao. Hindi isang monster.”

I saw Mimi cry for the first time.

“Shit! Nakakawala ng ganda to!”, pabirong punas ni Mimi sa sariling luha.

“You’re not Felix. I stil see Cyrus pag nakikita kita. That frail boy na tinrain.. No, inalagan ko ng mahigit sa isang taon na…”, naiiyak na sabi nito.

Lumapit ito sa akin. Hinawakan ang kamay ko at nilagay sa dibdib nito.

“I know ang unang itinuro ko sayo ay huwag kang magtitiwala kahit kanino. Na kahit sa akin huwag. But naiba yun. Kasi ako, nakuha mo ang tiwala ko.”, naiiyak na sabi nito.

“I don’t want you to become a soulless minion. I don’t want you to be a product of my work. I want you to be Cyrus. Kasi doon ko nararamdaman na tao pa ko.”

“Sa tagal ng panahon na nakasama kita. Naramdaman ko parang ako may maliit na kapatid. Na naging ate ako bigla. Kaya it kills me everyday pag nakikita ko na unti unti kang nawawalan ng kaluluwa ng dahil sa akin.”

“I saw how you looked at Cedric last night. Doon ko nasabi sa sarili ko na hindi nga ikaw si Felix and you will never be.”

“Kaya please. Do me a favor… Kahit ngayon lang… Look at me as if I’m your ate.. Hindi ang taong kumuha ng kaluluwa mo.”, umiiyak na pakiusap ni Mimi.

Hindi ko namalayan na umiiyak na din pala ako. I felt Mimi kissed my hand. Mas lalo akong napaluha.

“But please.. Ngayon lang.. After nito.. Huwag na huwag mo pa din akong pagkakatiwalaan..”, malungkot na sabi nito.

“Why Mimi? Why?”

“Basta.”, malungkot na sabi nito.

Nanahimik kaming dalawa. She was waiting for my answer. Sagot sa katanungan na si Cyrus lang ang may alam. Ang tunay na naramdaman ko ng makita ko si Cedric…

“It was excruciatingly painful… Ang sakit… Ang sakit sakit… Hindi ko alam na after all this time.. Isang halik lang nya ang makakapagpalambot sa akin.”

“I’m sorry… Pero tama na Cyrus.. I won’t teach you how to be Felix anymore. Youre my last proof and witness na makakapagpatunay na may konsensya pa ko… ”

“What do you mean?”

“You’re on your own… Pero ikinalulungkot ko na sa akin ka lang Malaya.. I mean.. I mean si..”

“Mr. A?”, direcho kong sagot.

Tumango lang ito.

“Naiintindihan ko.”

Yumakap si Mimi sa akin habang umiiyak pa din.

“I’m sorry…”

I left the building with tears in my eyes. It was one side of Mimi na hindi ko alam na meron sya. Rumors were partially wrong. Hindi sya isang tao na walang konsensya. She was just a person living by the rules of someone. Si Mr. A.

I tried to go out of town. And shockingly, ng ipinaalam ko it okay Mr. A ay pumayag ito.

I immediately left the country but hindi din ako tumagal. Sa pang limang araw ko sa banyagang lugar ay agad kong namis ang Pinas. Parang hindi kasi naging kasagutan ang paglayo ko. Naramdaman ko kasi na parang mas sagot sa akin ang paglapit sa mga kasagutang hinahanap ko.

I decided to go back.

Sagutin ang mga tanong na matagal kong hinanapan ng kasagutan.

Pagkababang pagkababa ko ng airport ay dumirecho ako sa flat ko. I dressed up. At nakipagkita ako sakanya. Ang isang taong pinagkaitan ko ng kabaitan. Ngunit ang isang taong nagpakita sa akin ng kabutihan.

Si Geoff..

“Sorry nalate ako. Ang dami kasing tao sa club kanina.”, hingal na hingal na sabi nito.

We were in a park.

Nagulat ako ng makita ko si Geoff. Something was different about him. Hindi ko alam pero may iba.

“Oh, okay ka lang? You look tired.”, alala kong sabi.

“Medyo. Ang dami kasi talagang tao ngayon.”, ngiti nito sa akin.

“Pasensya na ha…”, nahihiya kong sabi.

“Wala yun! Ay eto! May dala ako sayo!”, sabay abot sakin ng isang supot ng plastic. Nang buksan ko naman ito ay natawa ako.

Mais.

“Uy. Salamat!”, tuwang tuwa kong sabi.

Bigla kong naalala ang buhay ko noon. Ang pagtitinda ko ng mais sa hapon.

“Isigaw mo nga ulit.”, pakiusap nito.

“Ang alin.”

“Yung legendaryng pagsigaw mo ng mais.”, natatawang sabi nito.

Natawa ako. Nahiya ng bahagya.

“Maaaaiiiiiiiiiiiiiiisss!”, pag sigaw ko.

Ngumiti si Geoff.

“Isa pa.”

“Maaaaaaaaaiiiiiiissssssssss!!”

Mas lumaki ang ngiti nito.

“ISA PA!!”, mas maigaig na sabi nito.

“MMMMAAAAAAAAAAAAIIIIISSSSSSSSSS!!”, pagsigaw ko ng todo.

Nakita ko syang tumawa ng malakas. Natawa din ako.

Nagtawanan kami ng sobra. Kahit pa ako ay di ako makatigil kakatawa sa ginawa ko.

Napansin ko na lang nakatitig na sya sa akin. He wasn’t laughing.

“Namis mo, noh?”, seryosong sabi nito.

Dahan dahan naman nawala ang tawa ko.

“What do you mean? Ang magtinda ng mais?”, natatawa kong sabi.

“Maging si Cyrus.”, seryosong sabi nito.

Napatigil ako sa pagtawa.

“I heard Felix ka na daw ngayon. Rovi told me.”, malungkot na sabi nito.

“Geoff…”

“I’m just sad na ito ang naging epekto ng kalokohang sinimulan naming noon. I just wish na kung kaya ko baguhin ang lahat….”, malungkot na sabi ni Geof.

“But we can’t, right?”, ngiti kong tigon. Hinawakan ko ang kamay nito. Tiningnan naman ako nito.

“Geoff.. Kung ano man o sino man ako ngayon has nothing to do with you. It was my decision. Kahit pa anong nangyari sa akin ay AKO ang nagdesisyon nito.”, paliwanag ko.

Napaluha si Geoff. Pinunasan ko naman ito agad.

“Hindi ka naman kasi magdedesisyon ng ganyan kung di dahil sa nangyari dati…”, luha nito.

Muli kong pinunasan ang luha nito.

“Geoff, sabi ko dba. Tapos na yun. At kahit pa nangyari yun, wala na din naman tayo magagawa. Kung may dapat sisihin talaga dito, ako yun. Dahil ako pa rin naman ang pumipili sa magiging direksyon ng buhay ko.”, pag ngiti ko saknya.

“Could we still be friends, Felix?”

“Felix doesn’t want you. But Cyrus does…”

Ngumiti ito.

“Salamat Cyrus… Namis kita.”

“Ako din.”

Naging madalas ang pagkikita naming ni Geoff. Ngunit isang araw, binisita ako nila Rovi at Geoff. Ito din ang araw na hinding hindi ko makakalimutan.

“Alam mo ba mas ganado na yang si Geoff sa banda ngayon!”, pagbibiro ni Rovi. Nagtawanan naman kami. Except for Geoff. Ngingiti lang ito.

Napansin naman naming ni Rovi ang pagpapawis nito. Hidi din maganda ang ichura nito.

“Okay ka lang ba, tol?”, alalang tanong ni Rovi.

“Oo. Yung Ulcer ko lang..”, pilit na ngiti ni Geoff.

“Sabi naman kasi sayo itigil mo na ang pagiinom. Tingnan mo, anlaki na ng binagsak ng katawan mo. Ang laki pa ng tyan mo!”, aalang tugon ni Rovi.

“Mukha na ba akong tatay? Hehehe..”, pilit na biro ni Geoff.

“Siraulo!”

“Okay lang ako.. Pahinga lang. Kuha ang ako gamot.”, dahan dahan na tayo ni Geoff.

Tumayo naman ako para lagyan ng tubig ang baso nito at inabot sakanya.

Uminom naman ito agad ng gamot.

“Aah.. Sabi ko sayo okay lang ako basta makainom ako ng gam…”

“UUggghh!!”, biglang impit na sigaw ni Geoff. Bigla itong tumumba buti na lang ay nasalo ko ito agad. Nabitawan nito ang baso at agad nabasag.

Naging slow motion ang lahat.

Nagpapanic kami ni Rovi habang nagddrive si Gero papuntang hospital. Nakahiga si Geoff sa kandungan ko habang si Rovi naman ay niliingon kami dahil sa harapan ito nakaupo.

“Pare… Malapit na tayo!”, sobrang alalang sabi ni Rovi.

“Gero, malayo pa ba?”, panic kong tanong.

“Huling liko na sir Felix.”, taranta na din sabi nito.

“Sabi ko naman.. okay lang ak… uuuggghhh!’, muling ipit na sigaw nito habang nakahawak sa sikmura nito. Umiiyak na din si Geoff at kitang kita ang sakit sa mukha nito.

“Huwag ka na nga magsalita!!!”, sigaw ko.

Hindi namalayan na naiiyak na pala ako sa sobrang panic.

Agad pinasok si Geoff. Tinawagan ko naman agad si Mimi at ginamit nito ang lahat ng koneksyon nito para malaman agad ang rason bakit nagkaganoon si Geoff.

Hindi kami nakatulog ni Rovi habang naghihintay sa resulta. Kaso di pa daw naming malalaman ngayon gabi dahil marami pang tests na gagawin dito.

Ayaw mang umuwi ni Rovi ay pinauwi ko ito dahil may trabaho pa ito mamaya.

Buong magdamag akong hindi nakatulog at andun lang ako sa tabi ni Geoff habang natutulog ito. Binigyan ito ng pain reliever at sinaksakan ng pampatulog. Sana ako din ay nagpasaksak na rin dahil hindi talaga ako dinadalaw ng antok kahit pa pagod ako.

“Sir Felix… Pahinga ka muna po..”, alalang sabi ni Gero.

“Okay lang ako Gero.. Umuwi ka na muna at ikaw ang magpahinga.”, sagot ko.

“Okay lang po ako Sir Felix.”

Nanatili nga si Gero sa tabi ko kahit pa halata na ang pagod dito. Pinatulog ko na lang ito sa sofa ng private room na kinuha ko para kay Geoff. Ako naman ay hindi talaga pumikit hanggat hindi nalalaman ang resulta.

Kinagabihan ay lumapit sa akin ang doctor para sabihin ang resulta. Ngunit sinabi ko na hihintayin ko lang ang

 kasama ko. Katangahan ba? Pero hindi ko kaya kung ano man ang maririnig ko. Mabuti ng may kasama

 ako incase na hindi maganda ang marinig ko.

Maya maya ay dumating na si Rovi. Pagkatapos na pagkatapos ng final set nila ay dumiresto na ito sa hospital at nag under time na lang sa trabaho.

“Ano balita?!”, agad na bungad ni Rovi sa akin.

“Lumabas na ang resulta.”, kaba kong sabi.

“Ano daw?!”, kaba nitong sagot.

“Hindi ko alam. Sabi ko hihintayin muna kita.”

Pinatawag nga naming ang doktor at sinabi na andito na ang kasama ko. Maya maya ay pumasok na ang doktor sa private room.

“Doon tayo sa opisina ko.”, sabi ng doktor.

Sinilip ko si Geoff. Tulog.

“Dito na ho, dok.”, agad na sabat ni Rovi.

Ang mga sumunod na salita sa bibig ng doktor ay syang nagpatigil panandalian sa mundo naming ni Rovi.

“Im so sorry. Liver cancer. Stage 4.”, straight na sabi ng doktor.

P-Po?”, animoy nabingi si Rovi sa narinig.

“I’m so sorry…”, sabi ng doktor. Tinapik lang kami sa balikat at lumabas ng kwarto.

Napaupo na lang si Rovi sa sofa.

Napatingin ako sakanya.

Nang makita ko na itong lumuluha ay napaluha na din ako..

Ngunit hindi doon natapos ang lungkot ng sandali.

Napatingin kami kay Geoff.

Gising ito.

Agad kaming lumapit ni Rovi.

Tulala lang si Geoff. Walang reaksyon. Ngunit lumuluha ito. Parang tila shock ang ichura nito.

“Pare..”, umiiyak na sabi ni Rovi.

Napahawak lang ako sa bibig ko at hindi makapaniwala. Sinusuka ng utak ko ang sinabi ng doktor. Tumakbo ako palabas ng kwarto at hinanap ang doktor.

Muli kong kinausap ang doktor. Doon ko nalaman na totoo nga ang sinabi nito. At sadly ay wala na talagang magagawa. Kumalat na ang cancer cells sa ibang organs nito. Swerte na daw kung aabutin pa ito ng tatlong bwan.

Agad akong lumabas ng kwarto at dina pinatapos ang doktor.

Umiiyak ako sa hallway. Nagtatakbo palabas ng hospital.

Kinuha ko ang cellphone ko at nag dial.

“Gawan mo to ng paraan!! Please!! Nagmamakaawa ako!! Gamitin mo koneksyon mo!!!”, pagsigaw na pakiusap ko sa kausap ko.

“I’m so sorry Felix…”, naluhang sabi ng kausap ko. Si Mimi.

“Please Mimi!!!”

“Stay Calm. I’ll make some cals!! Wait!’, sabay baba ko ng telepono agad. I don’t wanna waste any time. Gusto kong makahanap agad ng doktor si Mimi. I don’t care kung maagkano. I don’t care kung araw arawin gamitin ni Mr. A ang katawan ko para pambayad sa hospital ni Geoff.

Sadly… Wala na talagang magagawa.

Sinabihan na lang kami na iuwi si Geoff.

Pina ayos muna naming lahat ng kailangan ni Geoff sa pag alis naming. Tulala lang kami ni Rovi sa kwarto habang natutulog pa din si Geoff. Andun din si mimi at tahimik lang din. Ayaw naming muna syang gisingin. Pwede naman kaming umalis pag gising na ito at medyo malakas na.

“You have to tell this to Cedric.”, bigla kong bungad.

“What?!”, singit ni Mimi.

“Pare…?”, gulat na sabi ni Rovi.

“Cedric has to know this. We all know na makakatulong ito kay Geoff.”, bold kong sabi.

“Pero Felix…! Alam mong pwede kang mabuko sa gagawin mo!”, inis pero alalang sabi ni Mimi.

“I don’t care anymore.”

“Sure ka ba sa desisyon mo pare?”, alinlangang tanong ni Rovi.

“Oo.”, matigas kong sabi.

“Don’t”, biglang singit ng isang boses. Si Geoff. Agad kami lumapit ni Rovi.

“Don’t do it Cyrus…”, hinang sabi nito.

“I’m sorry pero..”,sabi ko. Ngunit cinut agad ako ni Geoff.

“Promise me you won’t.”, pakiusap ni Geoff.

Ewan ko pero hindi ko maintindihan ang rason nya. Bakit ba ayaw nya sabihin kay Cedric? Dahil ba sa akin? Ako pa rin?

Lumabas ako ng kwarto.

Naghanap ako ng pupuntahang lugar. Nagpadrive ako paikot ikot kay Gero. Hanggang sa nakarating ako sa baywalk.

Naupo lang ako sa tapat ng dagat. Pinapanood ang madilim na dagat at ang mga alon na humahampas sa mga batong nasa harap ko.

“Felix?”, biglang tawag sa pangalan ko. Napalingon ako at nagulat. Si Cedric.

“Y-yes?, kaba kong pagkukunwari.

“Ikaw si Felix, diba?”

“Yes. And you are?”, kunwari ko pa din.

“Cedric.”

“Cedric?”, tanong ko.

“We met sa club nyo.”, pagpapaalala nito. I know you dammit!

“Oh.”

“Ako yung taong nagpipilit na ikaw si Cyrus.”, nahihiyang sabi nito.

“And you wer right all along…”, sigaw ng utak ko.

“Aaahh! Oo. Natatandaan ko na. How have you been?”, pagkunwari ko. Tumayo pa ako at nakipagkamay.

Nagusap kami ni Cedric sa tabing dagat. Just like we used to noon sa pier. Gustong gusto ko ng umiyak sa  harapan nya at sabihin akong si Cyrus. Ngunit ang pride ni Felix ang nangingibabaw.

Binuo ko ang kwentong kambal ako ni Cyrus para maalis ang suspetya nito sa akin. Pinanindigan ko pa rin na hindi ako si Cyrus.

Niyaya ko pa itong magdinner para mas makakwentuhan. I must admit. Kahit anong laki ng galit ko ay namis ko sya. He was the same Cedric I used to know. Ako lang talaga ang nagbago.

Para mas mapagtakpan pa ang identity ko ay binigay ko pa ang number ko. Feling ko kasi ay pag ginawa ko yun ay hindi ko sya tinataguan. Na wala akong tinatago.

Muli akong umalik ng hospital at naabutan ang pagsigaw ni Geoff ng dahil sa sakit. Halos ngumalngal naman ako habang sinisgawan ang nurse na turukan sya ng kahit ano para mawala ang sakit.

Sa sobrang taranta ko ay kinuwelyuhan ko si Rovi.

“Sabihin mo na sakanya!! I don’t care anymore!! Sabihin mo na kay Cedric!! Kung kaibigan ka nga nya!! Sya isipin mo at huwag ako!!”, galit kong utos kay Rovi. Ngunit hindi nya ito ginawa.

Sa sobrang inis ko ay kinuha ko ang sariling cellphone at ako na mismo ang nagdial. Walang sagot.

Sinubukan ko muli tumawag at sinagot nya.

Nalaman ko na nasa baywalk pa din ito.

“Tumawag ka after 10 mins.”, sabi ko kay Rovi.

Ngunit hindi na muling sumagot si Cedric. Kung mamalasin ka nga naman!

Dinial ko ulit ang number ni Cedric. Ngunit ilang ring pa lang ay hinablot at inagaw ni Rovi ang cellphone ko.

“Ako na.”

“Cedric must know NOW!”

“Ako na!”, matigas na sabi ni Rovi.

“Pinangako kay Geoff ito. Na proproteksyunan pa din kita. Huwag mo ng dagdagan ang sama ng loob nya. Please. Ako na.”, pagpilit nito.

Maya maya ay sumagot nanga si Cedric. Papunta na ito. Kaya kailangan ko ng umalis. Ngunit hinalikan ko muna si Geoff bago ako umalis.

“Papunta na sya…”, umiiyak kong sabi sa natutulog na si Geoff.

Napagdesisyunan na ako ang maghahatid kay Geoff pauwi sakanila dahil na rin sa hindi pa pinayagan sila Rovi dahil walang kapalit pa na banda. Kaya naman ako na lang ang sasama dito.

Bago kami tumahak papunta sa probinsya ay nakiusap sa akin si Geoff na pumunta kami doon sa park na pinuntahan naming noon. Agad ko naman itong pinagbigyan.

Naupo kami sa isang bench doon at nakahiga lang si Geoff sa balikat ko. Kitang kita ang pagod sa mga mata nito. Yet, hindi ko nakikita ang kalungkutan talaga sakanya. In fact, nakangiti pa ito habang nakatingin sa mga tao sa paligid.

“How can you be this happy?”, malungkot akong nagtanong.

Tumingin ito sa akin at ngumiti.

“How can you be this sad?”, pagtatanong din nya sa akin.

“Cyrus.. Mas maswerte ka pa rin.”

“If pwede na makipag palit ako ng katayuan, I will.”, luha kong sabi.

Pinunasan ni Geoff ang luha ko.

“Hindi naman tungkol sa sakit ko, Cryus…”, ngiti nito sa akin.

Napaiyak na ako ng tuluyan.

“Then what?”

Tumingin sa di kalayuan si Geoff.

“Nakikita mo yun?”, sabi nito.

Tumingin ako sa direksyon na sinasabi nya. Doon may nakita kaming isang lalakeng nakaupo sa ilalim ng isang puno. Mukhang naglayas ito dahil andaming dalang laman ng backpack nito.

“Tingnan mo sya.”, sabi nito.

“Bakit?”

“Kahit pa natutulog sya ay kita mo ang kalungkutan sa mga mukha nito. Ramdam na ramdam ko ang bigat ng pinagdadaanan nya.”, paliwanag ni Geoff.

“Paano naman ako naging maswerte don?”, tanong ko.

“Kasi ikaw, may mga kasama ka pa. Pero sya, tingnan mo, nag-iisa. Sa dami dami ng tao sa mundo ay mag isa ito.”

Tinamaan ako ng todo sa sinabi ni Geoff. Tumagos sa kaluluwa ko ang sinabi nito. He was right. Ako lang naman talaga na ang nagpupush sa lahat.

Muling pinunasan ni Geoff ang luha ko at hinalikan ako sa pisngi.

“Cyrus… Salamat…”

“Mas salamat sayo Geoff..”

Ngumiti lang ito.

Naging napakabilis ng pangyayari. I soon found myself sa huling lamay na ni Geoff. Ako ang naghatid sakanya pauwi ng probinsya and I spent those days with him. Pinakausapan na lang naming ang Ina nito na huwag sasabihin na nakita nila ako. Na magkunwari na walang ako na dumating. Nakumbinse naman ni Geoff ang Ina nito.

All the days I spent with Geoff were the ones na nakapagbalik sa akin sa pagiging si Cyrus. Ang isang taon mahigit na pagbuo kay Felix ay nabuwag sa ilang araw na pagsasama ni Geoff. I wanted to be there for him kahit sa huling makakaya ko.

On his final wake ay hindi ako nakapagtiis. I cried my heart out kahit pa risky ito na mahalata ako ni Cedric. Salamat na lang din sa tulong ni Mimi sa pagbigay at turo sa akin ng excuse na sasabihin if ever na ganun nga ang mangyari.

“Geoff.. Salamat…”, buong pagluha ko.

Hindi ako halos nakatulog at nakakain ng ilang araw. Nagkulong lang ako sa kwarto ko at nagiiyak. Lahat ngayon ay isang alaala na lang.

At masasabi ko ngayon.

Na mas masakit ang alaalang meron si Felix. Kaso sa naging mapait na nakaraan ni Cyrus…

  

Nang makasapit ang pasiyaw ay bumalik na nga ako sa bahay nila Geoff. Ito ang unang punta ko na hindi ko na nasilayan si Geoff. Kahit pa bangkay ay wala. Tanging abo na lamang nito.

Hindi ko nakayanan ang depression na dinulot nito kaya maaga akong nagpaalam sa lahat. Ngunit hindi ko pa kayang tuluyang lisanin ang lugar. I want to stay longer… Kahit sandali pa…

Bumalik ako sa lugar kung saan nagsimula ang lahat. Kung saan ramdam ko ang buhay na buhay kong pagkatao. Ang dati naming bahay.

Nagmistulang ghost town ang dati naming lugar. Tanging alala na lamang ng isang masayang neighborhood ang nakikita ko sa paligid. Ang mga kalyeng minsang nilakaran ni Cyrus.

Pagtigil ko sa tapat ng bahay naming nila Mang Berto ay naramdaman ko ng tuluyan ang pagiging si Cyrus ko. Agad akong napaluhod at napaiyak. Naalala ko kasi kung gaano ako minahal ni Mang Berto. Sana ay andito pa din sya para yakapin ako, patnubayan ako, at pagalitan ako sa mga desisyon na ginawa ko ngayon

Nilagay ko sa kamay ko ang bulsa ko at kinuha ang may hawak ng pinakamapapait na alaala ng buhay ko. Ang kwintas ni Elmo. Maluha luha kong sinuot ito. Sabay hagulgol sa sementong kinalalagyan ko.

Hindi ko na lang namaayan na may tao na pala sa likod ko. Tinawag nito ang boses ko.

It was him. Sigurado ako.

Si Cedric.

I never imagined na masasabi ko rin ito sa wakas. Isinumbat ko lahat kay Cedric ang naramdaman ko. Sa pagbuko nya sa pagkatao ko ay syang pagamin ko naman sa mga tunay kong nararamdaman.

Hindi ko natanggap ang mga rason ni Cedric. Lalo na sa sinabi itong nag iisa lang sya.

 P*tang*na nya!!

Alone?!

Alone ba kamo?!

Paano na lang ako?!

Ano ba sa tingin nya ang naramdaman ko?!

Walang wala ako!!

Tapos sasabihin nya pakiramdam nya, nagiisa sya?!

Ako, hindi lang si Tatang Berto ang nawala sa akin!!

Buong pagkatao ko!!

Naiintidihan ba nya sinasabi nya?!

Hinding hindi nya alam ang pakiramdam!!

Alam nya ba ang pakiramdam na sarili mong pinanggalingan hindi mo alam?!

Na kahit ang tunay kong edad ay hindi ko man lang alam?!

Para akong isang taong walang identity!!

Walang kaluluwa!!

Kaya hwag na huwag nyang isusumbat sa akin na pakiramdam nya na nag iisa sya dahil wala syang kaalam alam sa pkairamdam nay un!!

AKO!

AKO!!!

AKO ANG NAGIISA!!

Itutuloy...