Project Popular
Episode 2: “You can't GAY Sia”
Written by Rogue
Mercado
Author's
Note: Pauna ko na lamang ho na baka marami akong
mabali na mga batas ng pagsusulat sa akda kong ito kaya huwag na po kayong
magtaka kung may kakaiba sa kwento na ito pagdating sa pagkakasulat. Kung
mapapansin niyo po eh gumamit ako ng “flashforward” sa huli dahil essential po
ito sa takbo ng kwento. Ipagpapaumanhin ko na rin ho ang mga aspetong teknikal
tulad ng balarilang Ingles (o Filipino) at ang mga typo dahil hindi naman sa
nagmamadali ho eh masyado lang po ako nagagalak na makatapos ng isang kabanata
at nais ko na itong ibahagi agad-agad kaya hindi ko na ito nalalaanan ng angkop
na pagsusuri. Maraming salamat hong muli sa pagbibigay ng tsansa na basahin ang
unang kabanata ng akda kong ito, hindi ko ho maipapangako ang araw araw na
update ngunit maasahan niyong tatapusin ko ang aking sinimulan sa kwentong ito.
Maari
niyo ho uli akong bisitahin sa aking Facebook at personal blog sa inyong mga
komento o kritisismo:
Salamat
ho!
Read your favorite Episodes here:
***************
June 2015
2 weeks
After the School Opening
“Oh?
Somebody’s in the mood to go to school today.” paunang bati na narinig niya sa
kanyang Uncle Sam habang naghahanda si Lenard Bismonte ng kanyang gamit papunta
sa St. Lawrence Academy.
“Hindi naman
talaga ako as in, kering keri na excited Tito eh. Kailangan ko lang patunayan
sa mga Homo....ahm.. Homo, basta HOMOPHONES!!!! Kailangan kong patunayan na
hindi ako basta-basta.” padabog na sagot ni Lenard sa kanying tiyuhin na
kasalukuyang ini-enjoy ang kape nito sa umaga.
“Whoah! You’re
really in the mood sweetie. And by the way it’s HOMOPHOBES not homophones.”
nakangiti namang sagot ni Sam sa pamangkin.
“Basta yun na
yun Tito. Imagine? First day pa lang ah Tito... First D-A-Y. Nakatikim na agad
ako ng pangaasar at insulto sa mga taong yun. Ugh. Alam ko namang mangyayari to
pero iba lang din talaga kapag mapapahiya ka sa 1st day of school mo
eh. At dahil saan? Dahil mas maganda ako sa kanila? O dahil mas mayaman ako sa
kanila? Haist! Ang hirap maging Diyosa, Tito.”
His Uncle Sam
let out a chuckle. Pagkatapos ay
tinanong siya nito.
“Let me guess?
St. Lawrence Academy and it’s transphobic admin and students, yeah?”
Tumango si
Lenard at nagpakawala ng mahabang buntong hininga. Nakita naman niya ang
kanyang tiyuhin na sumenyas na tumabi siya rito sa mahabang sofa na nasa living
room.
Agad naman
siyang pumunta sa kinauupuan ng tiyuhin at hinayaan ito na yakapin siya ng
buong pagmamahal gaya ng isang magulang na pinapatahan ang nagwawalang bata.
“I already
told you sweetie. St. Lawrence Academy is my alma mater. You’re not only
against those good for nothing students but you are wanting to shake their
tradition of fundamental beliefs... It’s a Catholic school, what would you
expect?”
Lumingon naman
si Lenard sa tiyuhin na balot ng matinding pagkatalo ang mukha.
“Tito, alam ko
naman yung gusto mong mangyari. You want to step me with reality eh. Pero.... ”
“It’s slap,
sweetie. SLAP. Not Step. Slap with reality.”
“Oh yun nga
Tito. Ang akin lang naman. Hindi na ba pwedeng mabago? Hindi ba pwedeng
ipaintindi sa mga ‘to na ayokong magpagupit ng semi kalbo at ayaw kong suotin
ang baduy nilang uniform at yung panlalaki pa talaga.”
“Sweetie.. St.
Lawrence has been here for like, 60 years. Institution na ito. It would take a
great deal of force para baguhin ang nakasanayan. I told you about a classmate
of mine who’s like you and God, terrible things happened to her at school. It’s
not yet too late to transfer sweetie. Marami pa namang magagandang schools eh.
I’m just worried about your safety. “
“Tito, naalala
mo pa ba. Nung elementary pa ko? Ikaw nga nagsasabi sakin, huwag kong isusuko
tong gandang to. Oh..oh.. Saka Tito, nasa G ka naman ng LGBT ah? Bakit hindi mo
ko maintindihan?” tuloy tuloy na pakikipagtalo ni Lenard sa tiyuhin habang
iminumwestra ang mukha.
“Yup. That was
when you’re elementary. I want you to do what you want because no matter how
gay or girly it is, people would find it cute. It’s different now. It’s
highschool. You have raging hormones. You guys are aggressive. People will
misinterpret your actions even if you have good motives.”
“Ah basta
Tito. NO. Hindi ako susuko. Gagawin ko ang lahat para maging reyna ng St.
Lawrence Academy. Ako pa. Ako yata si Len Bismonte!” matatag na saad ni Lenard
sa kanyang tiyuhin habang tumayo siya sa kinauupuan at nag-pose na parang
modelo ng Victoria’s Secret.
“Are you
really serious about this GOAL that you want to achieve in St. Lawrence Academy?”
tanong ng tiyuhin niya sa kanya.
“Oo naman
Tito. Hindi ba obvious? Hindi naman ako magwawala ng ganito kaOA kung alam kong
nalo-loss ako sa mga taong ito.”
Ang kanyang
Tito naman ang bumuntong hininga bago nagsalita.
“I knew you
very much sweetie. I know you’re persistent. You wont stop at nothing hanggat
hindi mo nakukuha ang gusto mo. A typical Bismonte trait. That’s why our family
members are successful businessmen. They don’t take shits. They shit and let
people crave for it.”
“Tito, wala
nga sila Mommy at Daddy dito diba? Nasa bakasyon. Saka bakit ini-extra mo ang
pamilya pa nating iba? Tayo nga naguusap Tito eh, nakaka-aning ka ah.”
“Sweetie, what
I’m trying to say is... Kung gusto mong makuha ang gusto mo sa St. Lawrence
Academy. Magdamit ng girl’s uniform. Wag magpagupit ng buhok. You need to be a
Bismonte for that. Don’t stop until you got it.”
Napaisip naman
si Lenard sa makahulugang pahayag ng kanyang pinakamamahal na tiyuhin.
“Paano nga ba maging Bismonte?” tanong niya sa sarili.
“Maybe now,
you realize what I’m trying to say huh?” nagaabang na tanong ni Sam sa
pamangkin habang nakikita itong natutulala.
“Hindi ko pa
rin alam teh.” bulalas naman ni Lenard sa tiyuhin.
“Oh God.
Okay..okay. What does our family have in this place huh?”
“Ah.... pera?”
sagot ni Lenard sa tiyuhin.
“Close. But
no. Yun ang gusto nating makuha sa mga negosyo natin sweetie. Pero bakit ba
tayo ginagalang ng tao? Bakit ba tayo ang nilalapitan sa mga donations? Charity
events? Funeral support? Kung may iba pa namang mayayaman. Bakit tayo
pamangkin?”
“Da...dahil...
Sikat tayo?”
“Perfect!!! I
just have to give you more clues for you to get it. We’re famous sweetie. We’re
known to our ka-barangays, in this city. And once you’re famous. You have
influence on people. Kaya mo silang impluwensiyahan kung ano sa tingin mo ang
dapat mangyari.”
Parang
sinabugan ng isang timbang biyaya si Lenard habang nakikinig sa litanya ng
kanyang Tito. Unti-unting kuma-klaro ang lahat sa kanyang isip. Kung kaya lang
sanang masilip ng tiyuhin niya ang kanyang imahinasyon na naglalakad siya sa
isang red carpet habang nagpapa-autograph ang mga estudyante kabilang ang mga
nanlait sa kanya.
“Sweetie....”
mahinag tawag ng Uncle Sam niya habang inalog siya ng bahagya.
“Huhhh?” gulat
na sagot ni Lenard.
Hindi niya
namalayang nadala na siya ng mga ini-imagine niyang mga pangyayari sa kanyang
utak.
“Pero hindi lang to panaginip Lenard.. ay.. Len pala.
Dahil alam ko na ang sagot.” natutuwa niyang
pakikipagusap sa sarili.
“Sweetie,
enough of day dreaming and get out of here. It’s almost 8.”
Nilingon naman
ni Lenard Bismonte ang kanyang Tito Sam at agad naman niya itong nginitian ng
pagkatamis-tamis bilang pasasalamat sa gintong aral nito bago siya pumasok.
“What’s with
the smile? You need to go now or else you’ll be late sweetie.”
Mas lalo pang
kinintaban ni Lenard ang pagkakangiti gaya ng mga Ms. Universe candidates
pagkatapos ay sinagot nito ang tanong ng kanyang Uncle Sam:
“Tito...
Walang reyna na nauuna pa sa mga kawal.”
Lenard’s Uncle
smiled like a proud father.
[][][][][][][][][][][][]
SON. PLEASE
GO ON A DIET.
I WAS GOING
OVER YOUR UNDERWEARS KANINA
THERE’S A BIG
HOLE ARJAY.
PLEASE
ANAK.. WE CANT AFFORD TO BUY BRIEFS FOR YOU.
+63.....8766
NANAY
Arjay Nopre
was currently reading his mother’s text. Namomroblema na naman ang nanay niya
sa kanya at sa timbang niya. Hindi maiwasan ni Arjay ang mapatingin sa
nagiisang saging na pinadala sa kanya ng nanay matapos siyang pigilan na
magbaon ng kanin.
He didn’t have
any breakfast and now he’s staring at a banana inside his bag while he’s
sitting on the farthest bench in the school ground. Pinili ni Arjay ang bench
na iyon dahil may kaunting mga halaman na tumatakip sa kinaroroonan niya. Hindi
yata kakayanin ng kanyang kahihiyan na may makakita sa kanya na kumakain ng
saging.
Arjay Nopre
stared longer at the banana.
“The banana is an edible fruit, botanically a berry, produced by several
kinds of largeherbaceous flowering plants in thegenus Musa. In some
countries, bananas used for cooking may be called plantains. The fruit is variable in size, color and firmness, but is
usually elongated and curved, with soft flesh rich instarch covered with a rind which may be green, yellow, red, purple,
or brown when ripe.” masayang kinausap ni Arjay ang kanyang saging habang nakatitig dito.
“No...no... no Arjay. Gutom lang yan. Hindi mo gagawin
ang pagiging Encyclopedia sa harap ng mga tao. Because you’re here to blend
with them. Please, please Arjay. Mabigat na nga timbang mo, magdadagdag ka pa
ng kahihiyan sa sarili.” pakiusap ni Arjay sa sarili.
Nang matapos
niyang pakalmahin ang sarili ay nagdasal muna siya gaya ng turo ng kanyang
nanay bago kumain.
Sa isahang
subo ay nalunok niya ang saging tuloy-tuloy sa kanyang tiyan.
Iginayak na
niya ang sarili at nagdesisyon siyang tumuloy na lang sa library para
asikasuhin ang dapat niyang trabaho doon.
Habang
naglalakad papunta sa library ay hindi niya napigilang magmasid sa loob ng
campus. Isang malaking pamantasan ang St. Lawrence Academy sa lungsod ng
Caratagan sa rehiyon ng Bicol. Ang sukat ng kanilang paaralan ay katumbas nyata
ng isang sanggol na unibersidad. Masyadong malaki para sa isang secondary
school at masyadong maliit para sa isang unibersidad.
Ayon sa mga
narinig ni Arjay, tinatawag na “Lawrenzonian” ang mga estudyante na nagaaral sa
St. Lawrence Academy. Sabi naman ng mga tambay na malapit sa bahay nila,
magaganda raw ang mga babaeng nagaaral sa “Inzo”
Dalawang
katawagan, iisang paaralan ang tinutukoy.
Dalawang
linggo na rin ang nakakaraan at naging matagumpay naman ang pakikisunod niya sa
nakararami. Naghahanda siya ng kanyang mga assignments ngunit hindi niya itinatama
lahat ng sagot niya dahil ayaw niyang lumabas na pabida sa klase. Tinatantiya
ni Arjay na ang iskor na lalabas ay tama lang para pumasa siya. Dating gawi,
nasa sulok siya at hinahayaan lang ang mga kaklase na umariba sa recitation.
Sa wakas ay
narating rin ni Arjay ang school library na may apat na palapag. Agad siyang
dumiretso sa opisina ng mga librarian.
Nang makapasok
naman ay para namang hinila ang dila niya pabalik sa kanyang lalamunan at hindi
na siya makapagsalita at magtanong ng tunay na pakay.
“Can I help
you?” tanong sa kanya ng isang babae at halos magawa nitong pasigawin siya sa
sobrang nerbyos. Naalala niya lang na library ito at may kailangan siyang
gawin.
“Magandang
Umaga po Ma’am. Ako po si Arjay Nopre. Ako po yung isa sa mga nag-apply na
Student Assistant.” sagot ni Arjay ng
matuwid habang itinatago ang nerbyos sa kaharap na alagad ng mga libro.
“Are you
deaf?” tanong uli ng babae na ngayon ay nakataas na ang kanang kilay at handa
na siyang patayin sa kahihiyan.
“Hindi naman
po.” maliit na boses niyang tugon.
“I asked you
in English so it might be appropriate for you to answer in the same language.
That is if you can understand what I mean?” pagkaklaro ng babae sa kanya.
Noon niya lang
tuluyang nakilatis ang mga wrinkles nito sa mukha at ang kilay nitong tattoo na
mas nakadagdag pa sa kasungitan na gusto nitong ipagsigawan. Pasimple niyang
kinurot ang isang daliri para magiba ang landas ng kanyang atensyon mula sa
wrinkles nito patungo sa pagsagot sa tanong nito.
“Yes Ma’am. I
fully understand what you mean. I’m sorry if I spoke in the vernacular
language. I’m Arjay Nopre Ma’am. I’m here because I am one of the student
assistants that applied for the school
library.” mahinahon ngunit tantiyado ni Arjay ang sagot niya sa librarian.
“Good. I’m
Mrs. Quinalayo. I’m the head librarian. While I would want you to start
immediately stacking the books, I want
you first to go to the club office of Lawrenzonian Robins. I need something
from my niece there. Her name is Kaye Milan. Look for her and she’ll give you
something.”
“Yes Ma’am.”
Agad na umalis
si Arjay sa library habang pinaglalaruan sa ulo niya ang historical background
ng ibong “robin.”
[][][][][][][][][][][][]
“Bae... I love
you so much. Do you love me too ba?” She asked him tenderly while seductively
whispering the question on his ears.
Ralph Anthony
Avila felt uncomfortable as his girlfriend started nibbling his right ear with
her tongue. They were at situated at the corner of Lawrenzonian Robins’
quarters.
Habang
nagpa-practice ang mga miyembro ng Lawrenzonian Robins ay heto sila at nakaupo
sa isang sulok. Kaye Milan is one of the lead vocals of the said group. For
her, singing is just as easy as breathing naturally. Kaya naman ay hindi na
nito kailangan magensayo ng todo dahil sa galing nito.
“Of course I
love you so much Kaye. But.. Wait. Did you just call me bae?” tanong ni Ralph
sa kasintahan.
“Ah....Yeah?
This term is like...the MOST POPULAR na. And.. bae, the word babe is so jologs
na. So, bae na ang itatawag ko from now on. Hahahaha” pagpapaliwanag ni Kaye
kay Ralph.
Yumakap naman
si Kaye ng mahigpit sa kanya at ang
kanyang braso ay nakahawak sa bewang nito habang nakabaon lang ang mukha nito
sa kanyang dibdib. Naasiwa man si Ralph ay hindi na niya nagawang tumanggi
dahil ginusto naman nilang dalawa ito ni Kaye.
He always
thinks if the scenario is different, would Kaye want to be with him? If he’s
not the campus’ star swimmer, would she be clinging like this? He feels like
he’s a trophy boyfriend. Gustong gusto ni Kaye na maging over sweet sa kanya
kapag may mga tao sa paligid.
Kung tutuusin
ay patas lang naman silang dalawa. Kaye is a bigger part of the mask he’s
wearing this past few years. Siya ang magaalis ng kahit anong spekulasyon
tungkol sa kanyang sekswalidad.
“Bae....”
tawag uli ni Kaye kay Ralph Anthony
“Yes babe?”
tugon ni Ralph kay Kaye habang bumangon ito mula sa pagkakahilig sa kanyang
dibdib.
“Kasi Bae, I
was thinking... finally we’re Juniors na. Third year na tayo.. So I was like
what do you think of this current event?”
“Uhmm.. We’re
one step closer from graduating?”
“Hindi Bae....
Ano ka ba? I was thinking like... Don’t you think of JS Prom? I know you wont
like this stuff eh pero pleaseeeee? For me? Run for Prom King. I’ll run for
Prom Queen. See? We’re so bagay talaga Bae. We compliment each other’s
popularity.”
Ngumiti lang
si Ralph sa suhestiyon ni Kaye. Kung um-Oo man siya o hindi ay ito pa rin naman
ang masusunod.
Nag-ring ang
cellphone ni Ralph at tiningnan niya kung sino ang nagtext. Si Kaye naman ay
umalis saglit sa kanyang tabi at hinarap
ang mga kagrupo sa choir.
Binasa ni
Ralph ang laman ng text.
AVILA, I’M
HORNY DUDE.
LIBRARY NA,
BILIS.
+63...5674
GAB_TEAM8
Agad na tumayo
si Ralph Anthony Avila sa kinauupuan at linapitan si Kaye upang magpaalam.
Nakasimangot na naman nga ito ng marinig ang alibi niya na may meeting siya
with his team.
He planted a
soft kiss on her cheek at dali dali ng nagpunta si Ralph sa library.
[][][][][][][][][][][][]
“Ito
ba ang Lawrenzonian Robins?” bungad niyang tanong na siya na mang dahilan ng
paglingon ng sampung ulo sa kanyang direksyon.
Lenard
Bismonte decided to drop by the quarters of Lawrenzonian Robins. Ang paguusap
niya at ng kanyang Tito Sam ang nagtulak sa kanya para isagawa ang pangahas na
pagpasok sa pinakasikat na choral group sa St. Lawrence Academy.
Bago
pa nagenroll si Lenard ay agad na niyang napansin ang mga pamphlets na nagkalat
sa loob ng academy. Sa mismong gate nga ng school ay isang tarpaulin banner pa
ang nakasabit congratulating ang Lawrenzonian Robins sa kanilang pagkapanalo sa
ginanap na National Choir Competition ng nakaraang taon.
Hindi
sa balak niyang maging isang singer o anupaman. May mas malaki siyang balak.
Ngunit gaya nga ng nasabi ng kanyang Tito Sam the fastest way to influence
people ay ang maging sikat. At naisip niyang para maging sikat kailangan niyang
umangkas muna sa grupong pinakasikat sa kanila teritoryo, ang Lawrenzonian
Robins.
“Are
you looking for someone be?” maarteng tanong sa kanya ng isang babaeng
papalapit sa kanyang kinaroroonan.
Unang
tingin pa lang ni Lenard ay napaarko na ang kanyang kanang kilay. Hindi niya
gusto ang babae. Parang ipinagsisigawan nito na babae siya at Diyosa siya na
bumaba sa langit. But he quickly tried to hide his disgust. Malamang ay
miyembro ito ng Lawrenzonian Robins.
“Ah
yuh…. magau-audition kasi ako. Lenard Bismonte.” sagot niya na pilit nilalagyan
ng accent sa babaeng nakalapit.
Sa
sandaling tingnan niya ang babae ay nakita niyang maganda talaga ito. May
karapatan nga na ipagsigawan ang ganda. Pero hindi pa rin katuld niya. Hindi
siya magpapatalo kahit ang babaeng ito ay eksaktong bersyon ni Kristine
Hermosa.
“Oh..well,
Lenard. The audition is next week pa kasi after ng Orientation. Like, we’re not
yet holding auditions pa.”
“Alam
ko teh, pero nakaka-kanta ako eh. Like, I can really sings.”
Nagtawanan
naman ang mga nasa loob ng kwarto liban lang sa isang matabang estudyante na
nasa sulok at medyo nakayuko. Pamilyar ang mukha nito ngunit ipinagsawalang
bahala na lang niya after all nandito siya para magaudition.
“Okay
Mr.. or should I call you Miss? Mahaba kasi ang buhok mo eh so I was like, are
you wanting to be a girl?”
“Yes,
you can calls me Ms. And yuh, I’m girl.” matapang pa ring sagot ni Lenard sa
natatawang babae.
“Sure…
Ms. Bismonte. My name is Kaye.. Kaye Milan. I’m the President of Lawrenzonian
Robins. So…sabi mo naman you got it naman.. so show us.. We prefer auditionees
to sing acapella para madetermine naman yung voice range mo, so.. I hope you
don’t mind ng walang musical accompaniment?”
“Sige.”
maarte pa ring sagot ni Lenard.
Nagsimula
naming magsiupuan ang iba pang miyembro sa choir room. Lumakad siya sa bandang
gitna habang ang mga ito ay mistulang naghihintay na pumiyok siya gaya ng
kanyang grammar. Muling nagsalita si Kaye Milan na nasa harapan ng mga LRs.
“So
what are you gonna sing ba?”
“Chandelier
by Sia.”
“Ooooooooooohhhhhhhhhhhh”
sabay sabay na sagot ng mga LA choir members ng marinig ang kanyang napiling kanta.
“Wow..
Sia? Impress us Ms. Bismonte.”
Huminga
ng malalim si Lenard matapos ang katahimikan ng mga tao sa loob ng kwarto. At
sinimulan niyang abutin ang unang nota sa kanta.
“Party girls don't get hurt. Can't feel anything, when will I learn.
I push it down, push it down”
“I'm the one "for a good time call. Phone's
blowin' up, they're ringin' my doorbell. I feel the love, feel the love.”
“KAYE….
OMG. The girl is slaying it..” bulong ng isang miyembro kay Kaye.
Sa
pagkakataong iyon ay sumeryoso ang mukha ni Kaye Milan. She thought that this
trying hard bitch would be a disaster. Pagkakita pa lang niya sa baklang ito ay
nakaramdam siya ng pagkairita na hindi niya alam kung saan galing. Nadagdagan
pa ito lalo ng mapansin niyang nakalugay lang ang buhok ng nagngagalang Lenard
Bismonte habang nakasuot ng men’s uniform. Para itong pinilit umalis sa women’s
wardrobe.
“Thin lips, eyes that look like a typical Asian but
fit perfectly on his tiny oval shape. Semi-pointed nose and a really good and
fair skin. This bitch is really feminine in all levels. And plus…. he really
sings good.” pagamin
ni Kaye Milan sa nararamdaman habang inoobserbahan si Lenard.
Lenard
Bismonte was already at the end of the song. Nararamdaman niyang natutuwa ang
mga miyembro ng LA sa kanyang kanta. Tumatango tango pa nga mga ito habang siya
ay kumakanta. Thank God for his Tito Sam dahil ito ang nagturo sa kanyang ng
tamang paghinga kapag kumakanta.
“But I'm holding on for dear life,
won't look down won't open my eyes”
“Keep my glass full until morning light, 'cos I'm just holding on for tonight“
“Help me, I'm holding on for dear life, won't look down won't open my eyes
Keep my glass full until morning light, 'cos I'm just holding on for tonight
On for tonight“
“Whoah!!!!!!!!!!!!!” hiyaw ng lahat ng tao sa kwarto liban kay Kaye Milan
Nagsitayuan
ang mga miyembro ng LRs at si Lenard Bismonte ay nakatingin at nakangiti kay
Kaye Milan. Sa isang sulok ay nakita niya rin ang matabang estudyante na
nakangiti at pumapalakpak sa kanya.
Lenard
bowed her head as a sign of victory.
“Okay..
okay… Stop na guys.. Can we just calm down and let me say my thing na?” awat ni
Kaye Milan sa nagsisigawang choir members.
“Tanggap
na ba ko?” excited na tanong ni Lenard kay Kaye nang Makita nitong tumatayo si
Kaye sa kinauupuan para lumapit sa kanya.
“You
can’t just GAY Sia.” marahas na sagot ni Kaye sa kanya.
“Huh?????
hindi ko maintindihan.” naguguluhang wika ni Lenard.
“Ms.
Bismonte let me put it this way… I can’t let you in dahil… dahil you’re just
tooooo… OUT OF PLACE. Hindi ka bagay samin tulad ng hindi mo bagay kantahin ang
Chandelier ni Sia. I was like, it’s so trying hard na. Gaya ng pagpapakababae
mo sa boses… You look like… One of those stand up comedians I see on cheap gay
bars. You’re… you just don’t fit in this kind of choir.”
“Pero
boses ko talaga yun. I’m as very best as Sia.”
“Haaaaaay.
Just like your grammar, gurl? Hindi. Hindi talaga gurl… So.. goodbye na and may
you find the true meaning of true femininity.” natatawang sagot sa kanya ni
Kaye habang hinawakan siya nito sa braso at marahas na tinulak palabas ng choir
room.
“Wait
lang!!! Hindi mo pa….” naputol na hiyaw ni Lenard habang nasa labas na siya ng
pinto.
Kaye
Milan shut the door on his face.
[][][][][][][][][][][][]
“Ahm… Hindi naman talaga siya tama.. Ang galing galing mo nga eh.”
Umangat
ang ulo ni Lenard Bismonte para tingnan ang may-ari ng boses.
Ang nakita niya ay isang matabang lalaking
naka-eye glasses at nakasuot ng parehong uniporme na tulad sa kanya. Yun nga
lang ay nahalata niyang ang uniporme nito ay mula sa mga murang ukay ukay na
nagkalat sa siyudad dahil sa kanyang abilidad na makita ang kalidad ng
magandang garment.
Tumaas
ang ulo ni Lenard sa mukha ng mayari ng boses at nakita niya ang kaunting bakas
ng acne sa mukha nito. Agad na hinagilap ni Lenard ang magandang suhestyon para
sa kanyang mga pimples. Ngunit agad din
naman niyang inalis ito sa isip niya dahil iba ang rason kung bakit siya
nagmumumok sa pinakadulong gilid ng school ground.
Nagdadalawang
isip man si Arjay Nopre kung hahabulin niya ba kanina si Lenard Bismonte, ang
kaklase niya sa Section 1-Rizal ay hindi niya naintindihan kung bakit
awtomatiko ang kanyang mga paa matapos marinig pa ang mga panglalait sa bibig
ni Kaye Milan. Sa hindi niya maintindihang dahilan ay umusbong ang simpatiya
niya sa kaklaseng naging tampulan ng tukso simula pa yata nung 1st
day nito sa St. Lawrence Academy.
Hindi
naman nakitaan ni Arjay ng anumang senyas ng pagkapikon si Lenard. Gaya ng mga
nakaraang araw ay lagi lang itong taas noo. Ngunit kanina, nakita niya na mukha
itong kaaway ng buong mundo. Siguro nga ay tama ang nanay niya na huwag siyang
magpasikat kahit saan pang banda sa St. Lawrence Academy dahil na rin sa mga
sitwasyong ganto. Ayaw niyang maging katulad ni Lenard Bismonte.
“Hindi ko
kailangan ng isa pang insulto. Nandun ka rin daba? Please lang... Gagamitin ko
ang pagka Bismonte ko at hindi mo magugustuhan iyon.” banta ni Lenard sa
pangahas na lumapit na tao.
“Naku...naku..
Hindi... hindi. Nandun ako kanina kasi nagapply akong Student Assistant ng
School Library at may pinapakuha lang sakin doon. Pero napakinggan ko yung
kanta mo.. Okay talaga siya Lenard.. Pramis. Counter-tenor ata ang boses mo at
ang galing galing mo talaga.”
“I know
teh... Alam ko naman na magaling ako.
Chaka lang talaga yang Kaye Milan na yan.. For even rejected me? Who do she
thinked she is? Haist. That Bitch!!!!”
Pinigilan
ni Arjay Nopre ang kanyang sarili na magkaroon ng mental correction. Sa huli ay
binilang niya pa rin ang mga grammatical errors ni Lenard.
“Hindi ko
alam ang sasabihin eh. Pero ang alam ko mali ang ginawa nila sa iyo. At hindi
naman talaga totoo ang mga sinabi nila.” Tipid na ngiti ni Arjay habang
nakatingin siya sa pulang pula na mata ni Lenard sanhi ng pagpigil nito sa
kanyang mga luha. Ngunit hindi nagtagumpay si Lenard sa pagiging matatag.
Tiningnan
naman siya ng matagal ni Lenard. Matagal na matagal na tipong naisip ni Arjay
na mali yatang sinundan niya pa si Lenard. Saka ito tumayo bigla at nagpunas ng
luha sabay lapit kay Arjay at salita sa kanya,
“Hindi ko
kailangan ng papuri o consolation prize teh. Pero salamat, naapreciate ko naman
na sinabi mo iyong mga iyon... pero alam ko naman na talaga iyon teh.. So no
worried. Haaaay. Anyway, see you tomorrow ah? Mas okay na ako bukas.”
“Wait..
wait. Hindi ka be papasok? May klase pa tayo ah.” pigil tanong ni Arjay.
“At wait
din teh.. kaklase be kita. May hinala na ako kanina eh.. Pero as in, kaklase
kita???”
“Ah.. Oo?”
“OMG..
Sorry.. hindi kita masyado napapnsin. Pero Oo teh. Hindi ako papasok. Kailangan
ko pang mag...you know?”
“Ano yung
‘you know?’” tanong uli ni Arjay kay Lenard.
“Hindi ko
rin alam teh eh.. pero basta. Tomorrow will be a better day. But wait, do you
have a phone number para naman may maitext ako sa mga missed classes? Just in
case lang naman.”
“Ah
Oo....Sige eto” nagaalangang sagot ni Arjay habang pinapakita ang kanyang
lumang modelo ng cellphone sa Iphone 6 ni Lenard.
Tinitingnan
naman niya si Lenard kung ano ang magiging reaksyon nito sa kanyang cellphone
ngunit wala naman siyang nakitang bakas ng panglalait. Kinuha lang nito ang
numero niya at ngumiti.
“I’ll
just be see you ah, teh? Kailangan ko lang umuwi.” Pagpapaalam ni Lenard kay
Arjay at saka tumalikod.
Naiwan
naman si Arjay Nopre sa kanyang munting espasyo sa dulo ng campus ground. Nang
mawala na sa paningin niya si Lenard ay ngumiti siya magisa. Sa kabila ng hindi
siya kumportable sa pagtawag nito sa kanya ng ‘teh’ at at sa pagbibigay niya ng
numero, pakiramdam niya ay may hindi siya maipaliwanag na saya.
Naputol
naman ang pagmumuni-muni niya ng biglang tumunog ang kanyang cellphone. Binasa
niya ang laman ng text mula sa numerong hindi niya narehistro:
HEY LENARD HERE, BUT I PREFERS
LEN
THANKS KANINA AH, PERO I 4GETS
YOUR NAME
WHAT NA NGA BA?
+63...2212
Medyo
sumakit man ang ulo ni Arjay sa pagbabasa ng text ni Lenard ay nagreply naman
agad siya. Isang malakas na tunog naman ang narinig niya sa cellphone.
TOOOOOOOOOOOOOT!
Check
Operator Services.
“I guess I’m destined to be anonymous. Mas mabuti
na siguro to.” pagpapaliwanag
ni Arjay sa kanyang sarili habang nagtatalo ang utak niya kung manghihinayang
na hindi niya nareplyan ang kauna-unahang tao na humingi ng number niya o
aalalahanin ang aral na kinakain niya araw araw mula sa kanyang nanay.
[][][][][][][][][][][][]
“Oh shit... Ang galing mo Avila. Fuck... Sige. Suck that. Fuck. Shit..shit. Uhmmpp.” pabulong na sinasambit ni Gabriel sa tainga ni Peter habang binibigyan siya nito ng pinakamasarap na pakiramdam para sa kung ano ang nasa loob ng kanyang pantalon.
Pinagbubutihan
naman ni Ralph ang gustong mangyari ni Gabriel para matapos na ang kanyang
paghihirap. Kung tutuusin nga ay siya naman ang may kasalanan kung bakit ito na
ang naging ugali ni Gabriel sa tuwing hahanapin siya nito.
Their
bonding as friends was replaced by sexual escapades until Gabriel lost interest
on being his buddy. They became suckbuddies.
“Avila,
umungol ka para sakin.. please? Do it.. do it now. Dahil malapit na ko..”
pakiusap uli ni Gabriel sa kanya.
Habang
abala naman si Ralph Anthony Avila sa pagsunod kay Gabriel ay hindi niya
namalayang tumingin sa ibang direksyon si Gabriel habang hinahawakan siya nito
sa ulo at itinutulak pababa. Masyado siyang naka-pokus sa paggalaw ng kanyang
bibig at paglikha ng mga ungol at hindi niya namalayan na may tinanguan na
ibang tao si Gabriel na nakatago sa likod ng makapal at kulay kremang kurtina
na may maliit na butas.
The other
person was taking the most ground breaking scandal of St. Lawrence Academy.
Lihim na
ngumiti si Gabriel habang kinagat-kagat nito ang pangibabang labi para ibigay
kay Ralph Anthony Avila ang ipinangakong lalabas mula sa kanya.
Ralph
Anthony Avila did not waste a single drop.
***************
6 Months Earlier
Nov 2015
“Can
you please tell me, what the fuck is happening Lenard?” tanong ni Ralph kay
Lenard habang tumatakbo sila paalis sa gubat na kinakakulungan nila ngayon.
“RA,
hindi ko rin alam teh. Ikaw kaya magsabi sa akin kung ano ang eksena na natin
bakit natin iniwan si Arjay sa puno at bakit may mga taong gustong gawin satin
to.. Sige nga teh?” balik tanong ni Lenard kay Ralph habang hinahabol pa rin
ang hininga niya sa pagtakbo at pagbitbit ng heels.
“Lenard,
if I should have known, hindi ako sasama sa obstacle course na ito. This was
suppose to be a SCHOOL CAMPING for God’s sake? And all of a sudden students
have GUNS? What the fuck? And Arjay knows what he’s doing. Kapag sinabi niyang,
go ahead.. I’ll do something. Gagawin niya. He should have been the Leader of
this group.. “ pasaring ni Ralph sa kay Lenard at patuloy na ring tumatakbo.
“What
do you????” hindi na naituloy pa ni
Lenard ang sasabihin.
Agad
siyang hinila ni Ralph at dinala siya sa may likod ng puno. Hindi namalayan ni Lenard na naabot na pala nila ang labas ng gubat. Hindi
man niya maintindihan si Ralph sa
paghila sa kanya ay agad niya rin nitong sinangayunan ang kaibigan.
Nakita
nilang dalawa ang isang kotse na nakapark sa kabilang kalsada ng highway. Sinilip
nila itong pareho at agad na nakilala ang sasakyan. Sandali lang silang
naghintay upang mas lalong makumpirma ang laman nito.
Isang
taong naka-masquerade outfit ang bumaba mula sa driver’s seat at nagtanggal ng
kanyang kumplikadong maskara dahilan para hindi mo ito makilala agad-agad.
Walang
iba kundi si Kaye Milan.
To
Be Continued...
UP
NEXT: Project Popular Episode 3:
Rhyme, Ryan, Ryhme
No comments:
Post a Comment